13 अले दाऊद तापाक्क मेखेपाखे च्वंगु पहाडया च्वकाय् दना च्वंवन। इमिगु दथुइ तसकं तापात।
थ्व खँ न्यनाः योतामया गीरीज्जीम पहाडया च्वकाय् वनाः तसकं हालाः थथे धाल, “हे शकेमय् च्वंपिं मनूत। जिगु खँ न्यँ, अले परमेश्वरं छिमिगु खँ न्यनेमा।”
अनंलि दाऊद नं गुफां पिहां वयाः शाऊलयात थथे धकाः सःतल, “हे जिमि प्रभु, महाराज।” शाऊलं लिफः स्वल। अले बँय् भ्वःसुलाः दाऊदं
अथे जुयाः दाऊदं शाऊलया छ्यंफुसय् च्वंगु भाला व आम्खुरा कयाः अबीशैनापं वन। छाउनी दुने द्यनाच्वंपिं सुं नं सिपाइँतय् न्ह्यलं मचाः अले सुनां खं नं मखं। परमप्रभुपाखें छ्वयाहःगु न्ह्यलय् इपिं द्यनाच्वंगु खः।
अनंलि दाऊदं शाऊलया सिपाइँतय्त व नेरया काय् अबनेरयात तःसलं हालाः थथे धाल, “दना वा, अबनेर! छु छं जिगु सः ताःगु दु ला? जितः लिसः ब्यु।” अबनेरं लिसः बिल, “जुजुयात ब्वःबीम्ह छ सु खः?”