4 दाऊदं हाकनं छकः परमप्रभुयाके सल्लाह काल। अले परमप्रभुं थथे धकाः लिसः बियादिल, “कीलाह शहरय् हुँ। जिं पलिश्तीतय्त छंगु ल्हातय् बी।”
अनंलि दाऊदं परमप्रभुयात थथे धकाः न्यन, “छु जि यहूदाया छुं छगू शहरय् वने ला?” परमप्रभुं लिसः बियादिल, “हुँ।” दाऊदं न्यन, “गुगु शहरय् वनेगु?” अले थथे लिसः वल, “हेब्रोनय्।”
अथे जुयाः दाऊदं परमप्रभुयाके न्यन, “जिं पलिश्तीतय्त हमला याये ला? छिं इमित जिगु ल्हातय् बियादी ला?” अले परमप्रभुं लिसः बियादिल, “हुँ, जिं इमित छंगु ल्हातय् बी।”
थ्व परमप्रभुया निंतिं चिधंगु खँ खः, वय्कलं मोआबयात नं छिकपिनिगु ल्हातय् बियादी।
अथे जुयाः दाऊदं परमेश्वरयाके न्यन, “जिं पलिश्तीतय्त हमला याये ला? छिं इमित जिगु ल्हातय् बियादी ला?” परमप्रभुं लिसः बियादिल, “हुँ, जिं इमित छंगु ल्हातय् बी।”
छिमिसं सुलाच्वंगु थासं वनाः शहरयात त्याका का, छाय्धाःसा परमप्रभु छिमि परमेश्वरं छिमिगु ल्हातय् व बियादी।
अले गिदोनं परमेश्वरयात धाल, “जिलिसें तंचायादी मते तर जितः छकः हाकनं न्ववाये बियादिसँ। बिन्ति दु, जितः छकः हाकनं थ्व ऊनयागु जाँच काये बियादिसँ। थुपालय् धाःसा व ऊन जक गना च्वनेमा, अले सुति लः बँय् लायेमा।”
परमप्रभुं गिदोनयात धयादिल, “थुपिं में लः फ्ययाः त्वंपिं मनूतपाखें हे जिं छिमित बचय् याये व मिद्यानीतय्त छंगु ल्हातय् तयाबी। मेपिं सकसितं थथःगु थासय् लिहां हुँ धकाः धा।”
उखुन्हु चान्हय् परमप्रभुं गिदोनयात धयादिल, “दँ! व छाउनीइ ल्वायेत कुहां हुँ, छाय्धाःसा उकियात जिं छंगु ल्हातय् बीत्यनागु दु।
अले हाकनं इमिसं परमप्रभुयात न्यन, “छु व मनू थन वःगु दु ला?” परमप्रभुं लिसः बियादिल, “व अन सामान तया तःथाय् दथुइ सुलाच्वंगु दु।”
अले वं परमप्रभुयाके थथे धकाः सल्लाह काल, “जि वनाः उपिं पलिश्तीतय्त हमला याये कि मयाये?” अले परमप्रभुं लिसः बियादिल, “वनाः इमित हमला या हुँ, अले कीलाह शहरयात बचय् या।”
तर दाऊदया मनूतय्सं वयात धाल, “अथें ला झीपिं यहूदाय् ग्यानाच्वनागु दु कीलाहय् वनाः पलिश्तीतय् सिपाइँतय्त हमला याः वन धाःसा झन झीत तसकं थाकु मजुइ ला?”
अथे जुयाः दाऊद व वया मनूत कीलाह शहरय् वन, अले पलिश्तीतनापं लडाइँ यात। इमिसं यक्व पलिश्तीतय्त स्यानाः इमिगु सा द्वहं यंकल। थुकथं दाऊदं कीलाह शहरयागु रक्षा यात।
अले शाऊलं परमप्रभुयाके न्यन, “जिं छु यायेगु?” तर परमप्रभुं वयात नं म्हगसपाखें, नं “ऊरीमं” नं अगमवक्तातपाखें छुं नं लिसः बियादिल।
अनंलि दाऊदं परमप्रभुयाके न्यन, “छु जि उपिं लुतय् याइपिं मनूतय् ल्यूल्यू वने ला? छु जिं इमित नापलाके फइ ला?” परमप्रभुं वयात लिसः बिल, “ज्यू, छं इमित ल्यू हुँ, छं इमित नापालाकाः फुक्क ज्वनायंकूपिन्त छुतय् याना हजि।”