12 शाऊलं धाल, “अय् अहीतूबया काय्, न्यँ!” अले वं लिसः बिल, “मालिक, धयादिसँ!”
लिफः स्वःबलय् वं जितः खन अले वं जितः सःतल। जिं लिसः बिया, ‘धयादिसँ, छु दु?’
जोनाथनया काय्, शाऊलया छय् मपीबोशेत दाऊदयाथाय् वल। अले वं क्वछुनाः जुजुयात भागि यात। दाऊदं वयात धाल, “मपीबोशेत!” वं लिसः बिल, “धयादिसँ, जि छिकपिनि दास थन हे दु।”
परमप्रभुं धयादी, “जिके न्यं मवःपिन्त जिं लिसः बीत तयार दु। अय्नं इमिसं जितः हे मालाच्वंगु मदु। ‘जि थन दु, जि थन हे दु’ धयासां जिमि प्रजा जितः प्रार्थना याःगु मदु।
अले शाऊलं अहीतूबया काय् नोबया पुजाहारी अहीमेलेक व नोबय् पुजाहारीया ज्या याइपिं वया अबुया फुक्क परिवारयात सःतके छ्वत। अले इपिं सकले जुजुया न्ह्यःने वल।
शाऊलं वयात धाल, “छ व यिशैया काय्नं जिगु विरोधय् छाय् मखुगु ज्या यायेगु ग्वसाः ग्वयागु? छं वयात नयेगु नसा व तरवार नं बिल हँ, वयागु पंलिनाः परमेश्वरनापं सल्लाह नं काल हँ। व जिगु विरोधय् दंगु दु अले आः थौं व जितः स्यायेत स्वयाच्वंगु दु।”
शाऊलं थः मनूतय्त धाल, “हे बेन्यामीनीत, जिगु खँ बांलाक ध्यान बियाः न्यँ। छु यिशैया काय्नं छिमित बुँ व दाखक्यब बी अले छिमित द्वःछि व सःछिया पुचःया सेनापति दय्की धकाः छिमिसं आशा यानाच्वना ला?