11 अले शाऊलं अहीतूबया काय् नोबया पुजाहारी अहीमेलेक व नोबय् पुजाहारीया ज्या याइपिं वया अबुया फुक्क परिवारयात सःतके छ्वत। अले इपिं सकले जुजुया न्ह्यःने वल।
मनूतय्त स्यायेत इमिगु तुति न्ह्यज्याः।
दाऊद अहीमेलेक पुजाहारीयाथाय् नोबय् वन। अहीमेलेक थरथर खाखां दाऊदयात नापलायेत वल, अले वयात धाल, “छि छाय् याकःचा जक झायागु? छिनापं छाय् सुं नं मवःगु?”
अहीमेलेकं वयागु पंलिनाः परमप्रभुनापं सल्लाह फ्वन। अनंलि वं नयेगु नसा व पलिश्ती गोल्यतया तरवार नं दाऊदयात बिल।”
शाऊलं धाल, “अय् अहीतूबया काय्, न्यँ!” अले वं लिसः बिल, “मालिक, धयादिसँ!”