30 थ्व खँ न्यनाः शाऊलं जोनाथननापं तंपिकायाः धाल, “ग्वाज्यः, छ विद्रोही मिसाया काय् खः। छ यिशैया काय्या पं लिनाच्वंगु दु धकाः जिं स्यू। थुकथं छं थःगु व थःत बुइकूम्ह मांयागु बेइज्जत याःगु दु।
धात्थें तमं मूर्खयात स्याइ, अले दाहं छुं मस्यूपिन्त स्याइ।
सह याना च्वनेफुम्ह मनू बुद्धिमान खः, तं क्यनाजुइपिन्सं थःगु मूर्खता जक क्यनाजुइ।
बुद्धिमानयागु म्हुतुं बुद्धियागु खँ पिहां वइ, तर मूर्खतय्गु म्हुतुं मूर्ख खँ जक पिहां वइ।
जुजुया तं धयागु सिंहया सः थें खः, तर वयागु कृपा घाँसय् च्वंगु सुतिलः थें खः।
तं मभिंपिं मनूतय्सं न्ह्याबलें दुःख बियाच्वनी, इमित छकः त्वःतल कि न्ह्याबलें दुःख बियाच्वनी।
तःधंछुया जुइम्ह व फुइँ यानाजुइम्ह मनूया नां “हेस्याइम्ह” खः, वं तःधंछुया व्यवहार याइ।
थःम्हं थःत कःघाये मफुम्ह मनू पःखाः मदुगु शहर थें खः।
ल्वहं व फि झ्यातुसे च्वनी, तर मूर्खतय्सं यानाजुइगु दुःख झन दकलय् झ्यातु।
तर जिं छिमित धाये – दाजुकिजापिंलिसे तंम्वइम्ह मनूयात नं सजाँय बी। सुनानं थः दाजुकिजानापं छुं म्वाय्क ल्वापु थल धाःसा वं तःधंगु सजाँय फयेमाली। अथे हे सुनानं थः दाजुकिजायात ‘ध्वादः’ धाल धाःसा व नरकयागु मिइ लाइ।
बांमलाःगु खँ मतिइ तये मते, तं व ल्वापुख्यापु त्वःताछ्व। ईख यायेगु व मेपिन्त क्वह्यंका जुइगु त्वःताछ्व। मेपिन्त स्यंका जुइगु नं त्वःताछ्व।
बौपिन्सं थः मस्तय्त तंचाय्केगु याये मते, बरु इमित प्रभुयागु खँ स्यनेकने यानाः वय्कःया अनुशासनय् ब्वलंकी।
‘जिमि परिवारपिं शहरय् बलि छायाच्वंगु दु। जिमि दाजुं जितः अन वा धकाः आज्ञा यानाच्वंगु दु। छिसं जितः येय्कादीसा, जिमि दाजुयाथाय् वनेबियादिसँ।’ अथे जुयाः व छिगु भोजय् वये मफुत।”
यिशैया काय् म्वानाच्वंतले छं थ्व देशया जुजु जुइ फइ मखु धकाः छं थ्व खँ सीकाति। आः थथें वनाः वयात थन जिथाय् सःताः हजि। वयात धात्थें स्यायेमाः।”