10 दाऊदं जोनाथनयात धाल, “छिकपिनि बौ तंपिकयाः छितः ब्वःब्यूगु खँ सुनां वयाः जितः धाः वइ?”
“मिश्रया हामां जिपिंलिसें ततःसलं नवात, अले जिमित चेवा याःवःपिं धकाः व्यवहार यात।
वं थः दाजुपिन्त खनेवं म्हसिल। अय्नं म्हमस्यू पहः यानाः वं इमित तस्सलं न्यन, “छिपिं गनं वयापिं?” इमिसं धाल, “कनान देशं अन्न न्यायेत वयागु।”
जुजुं थकालितय्गु सल्लाह मन्यंसे ल्याय्म्हतय्गु सल्लाहकथं कडा जुयाः मनूतय्त खँ ल्हात
चीमिपिन्सं लिसः बीबलय् क्वमिलु जुयाः नवाइ, तःमिपिन्सं नवाइबलय् छाक्क नवाइ।
अले जोनाथनं दाऊदयात धाल, “वा, जिनापं बुँइ वनेनु।” अले इपिं निम्हं बुँइ वन।
जोनाथनं धाल, “अथे मखु! जिमि बौनं छिगु मभिं यायेगु मति तःगु दु धइगु जिं स्यूगु जूसा छन्त मधाइ ला?”
नाबालं दाऊदया मनूतय्त थथे लिसः बिल, “दाऊद सु खः? थ्व यिशैया काय् धाःम्ह सु खः? थौंकन्हय् अप्वः यानाः दासत थः मालिकपाखें बिस्युं वनाच्वंगु दु।
नाबालया सुं छम्ह च्यलं नाबालया कलाः अबीगेलयात धाल, “दाऊदं क्वमिलु जुयाः मरुभूमिइ झी मालिकयात ज्वजलपा धाय्केत मनूत छ्वयाहःगु खः। तर वं ला इमित हेस्यात।
आः छु यायेमाःगु खः छिं बांलाक बिचाः यानादिसँ छाय्धाःसा झी मालिक व वया परिवारय् पक्का हे नाश वयेत्यंगु दु। व तसकं लुच्चाम्ह मनू खः व नापं ला सुं नं मनू खँ तक नं ल्हाइ मखु।”