1 अनंलि दाऊद रामाय् नैयोतपाखें बिस्युं वनाः जोनाथनयाथाय् वन। वं वयात धाल, “जिं छु यानागु दु? जिगु छु दोष दु? छिमि बौया विरोधय् जिं छु मभिंगु यानागु दु अले छाय् वं जितः स्यायेत स्वःगु?”
शत्रुत जिगु विरोधय् जुयाच्वंगु दु। ग्यानापुसे च्वंपिं मनूतय्सं जितः स्यायेत स्वयाच्वंगु दु। इमिसं परमेश्वरयागु भय मकाः। सेला
जिमिसं मछाः मजुसे धायेफु – थ्व संसारय् जक मखु छिमिगु न्ह्यःने नं जिमिसं मभिंगु मतिइ मतसे ज्याखँ याना जुया। जिमिसं थथे थःगु हे ज्ञानं मखु, बरु परमेश्वरं बियादीगु दया मायां दया याये फुगु खः।
भिंपिं मनूतय्त परमेश्वरं दुःखकष्ट जुइबलय् बचय् यानादी। अले मभिंपिं मनूतय्त न्याय याइगु दिं मवतले गथे तयातयेमाः धकाः परमेश्वरं स्यू।
अय्जूगुलिं यःपिं दाजुकिजापिं, झीगु मनं झीत दोषी ठहरय् मयाःसा झीपिं परमेश्वरया न्ह्यःने ग्याये माली मखु।
जि थन हे दु। छिमि सुयां जिगु विरोधय् छुं धाये मास्ति वःसा थन परमप्रभु व वय्कलं ल्ययादीम्ह जुजुया न्ह्यःने हे धा। जिं सुयागुं द्वहं कयागु दु ला? जिं सुयागुं गधा कयागु दु ला? जिं सुयातं ध्वंलानागु दु ला? जिं सुयागुं दोष सुचुका घुस नयागु दु ला? जितः धा, जिं वयात पलेसा पुलाबी।”
दाऊदयात स्यायेगु धकाः शाऊलं थःकाय् जोनाथन व थः फुक्क भारदारतय्त धाल। तर जोनाथनं दाऊदयात तसकं येय्कु जुयाच्वन।
दाऊद रामाय् शमूएलयाथाय् बिस्युं वन अले शाऊलं थःत गुकथं व्यवहार याःगु खः व फुक्क शमूएलयात धाल। अनंलि दाऊद व शमूएल नैयोतय् वनाः अन हे च्वन।
जोनाथनं लिसः बिल, “थथे मजुइमा! छि सी मखु। जितः मन्यंसे जिमि बौनं छुं यानादी मखु धकाः जिं सी हे स्यू। अले थ्व खँ जिमि बौनं छाय् सुपिका तइ लय्? थ्व खँ सत्य मखु।”
जोनाथनं थः बौयात लिसः बिल, “छाय् वयात स्याये हे माः? वं छु याःगु दु?”
स्वयादिसँ! हनेबहःम्ह अबु, जिगु ल्हातय् दुगु थ्व छिगु हे गाया कुचा खः। स्वयादिसँ! जिं व जक चाना, छितः मस्याना। थुकिं हे छिसं सीकादिसँ, छिगु विरोधय् विद्रोह यायेगु अले छितः मभिं यायेगु नं मति मतया। जिं छिगु छुं हे मभिं मयाना। अय्नं छिं जितः स्यायेत लिनाजुल।
“झीपिं निम्हय्सियागु दथुइ परमप्रभुं हे न्याय यानादीमा। छिसं जिगु विरोधय् यानादीगु ज्याया निंतिं परमप्रभुं हे छितः बदला कयादीमा। अय्नं जिं धाःसा थःगु ल्हाः छिगु विरोधय् गुब्सं ल्ह्वने मखु।
अनंलि वं दाऊदयात धाल, “छ ला जि स्वयाः नं भिंम्ह जुल, जिं छन्त मभिंगु व्यवहार याःसां तक नं छं जितः भिंगु व्यवहार हे यात।
शाऊलयात थथे धाल, “जिं छितः हानि याइन धकाः मनूतय्सं धाल धायेवं छिं इमिगु खँ न्यने ज्यू ला?
जिमि प्रभुनं वय्कःया दासयात छाय् लित्तुलिनादीगु? जिं छु यानागु दु धकाः? छु मभिंगु ज्या यानाः जि दोषी जुल?