6 “परमप्रभुं स्यायेगु व जीवन बियेगु नितां यानादी, वय्कलं हे मनूतय्त पातालय् छ्वयादी अले इमित हाकनं म्वाकादी।
परमप्रभुं एलियाया प्रार्थनाया लिसः बियादिल। मचां सासः ल्हात अले मचा म्वात।
व पौ ब्वनेवं इस्राएलया जुजुं थःगु वसः खुनाः धाल, “सुयातं स्याइम्ह व म्वाकीम्ह छु जि परमेश्वर खः ला? थ्व मनुखं छम्ह छेंगूया पुनेयःगु ल्वचं कःम्ह मनूयात लाय्काब्यु धकाः जिथाय् छाय् छ्वयाहःगु? जिं स्वयेबलय् वं लडाइँ यायेत त्वह तयाच्वंगु दु।”
छाय्धाःसा वय्कलं घाःपाः यानादी, तर वय्कलं पट्टी चिनादी, वय्कलं घाःपाः यानादी, तर वय्कःया ल्हातं लाय्का नं दी।
कालया खिपतं जितः ततमतःक्यंकल। अले चिहानया सास्ती जिके वल। दुःख व संकटं जितः त्वपुल।
परमप्रभुयात विश्वास याइपिं फुक्कसिनं वय्कःयात तःधंकि। भजन हालाः वय्कःया पवित्र नांयात तःधंकि।
झी परमेश्वर झीत बचय् यानादीम्ह परमेश्वर खः। परमप्रभुं झीत मृत्युपाखें बचय् यानादी।
छिं जितः तःकः हे दुःखय् लाकादिल तर छिं जितः हानं जीवन बियादीतिनि, अले मृत्युया गालं थकयादीतिनि।
स्यायेगु छगू ई दु, लाय्केगु छगू ई दु। थुनेगु छगू ई दु, दय्केगु छगू ई दु।
छिकपिनि सिनावनेधुंकूपिं मनूत हाकनं म्वाना वइ। इमिगु म्ह म्वानाः दना वइ। थथःगु सीगालय् द्यनाच्वंपिं फुक्कं दना वइ अले लसतां म्ये हाली। तसकं थीगु सुतिं बँयात बांलाःकु थें परमप्रभुं न्हापा सिनावंपिन्त हाकनं म्वाकादी।
उकिं अगमवाणी यानाः इमित धा, ‘दकलय् तःधंम्ह परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – हे जिमि मनूत, जिं छिमिगु चिहानत चाय्काः छिमित अनं लिकायेत्यनागु दु। जिं छिमित इस्राएल देशय् लित हये।
वय्कलं जितः न्यनादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, थुपिं क्वँय्त हाकनं म्वाये फइ ला?” जिं लिसः बिया, “हे परमप्रभु परमेश्वर, थ्व ला छिं हे जक स्यू।”
गथे योना न्यायागु प्वाथय् स्वन्हु स्वचा तक च्वन, अथे हे मनूया काय् नं पृथ्वीया दुने स्वन्हु स्वचा तक च्वनी।
वय्कलं धयादिल – “सीम्ह म्वाकीम्ह व जीवन बीम्ह जि हे खः। जितः विश्वास याःम्ह मनू सीसां म्वाना वइ।
“जि छम्ह हे जक परमेश्वर खः। जि बाहेक मेम्ह सुं द्यः मदु। जिं हे मृत्यु बी, जिं हे जीवन बी। जिं घाः याये, जिं हे लाय्काबी, जिं यानागु ज्यायात सुनानं पने फइ मखु।
जि म्वाःम्ह खः। जि सी धुनाम्ह जूसां आः जि न्ह्याबलें म्वाना च्वनीम्ह खः। मृत्यु व नरकया ताःचा जिके दु।
तर दाऊदं धाल, “छितः जि गुलि यः धकाः छिकपिनि बौनं स्यू, छिकपिनि बौनं थःगु मनय् थथे धाःगु दु, ‘थ्व खँ जोनाथनं मसीमा, मखुसा व दुःखी जुइ।’ धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें अले छि म्वाःम्ह खः थें, जिगु मृत्यु न्ह्यःने थ्यंकः वःगु दु।”