17 उपिं ल्याय्म्हपिं मनूतय्गु पाप परमप्रभुया न्ह्यःने तसकं अप्वयावन छाय्धाःसा इमिसं परमप्रभुयात छायेहःगु बलितय्त तसकं क्वह्यंकल।
परमप्रभुया मिखाय् व छम्ह तसकं बल्लाःम्ह शिकारी खः। धापू हे नं दु, “निम्रोद थें परमप्रभुया मिखाय् बल्लाःम्ह शिकारी” धकाः।
सदोमया मनूत तसकं दुष्ट व परमप्रभुया विरोधय् पाप यानाजुइपिं खः।
परमेश्वरं पृथ्वीइ स्वयादीबलय् पृथ्वीइ च्वंपिं फुक्क मनूत मभिंपिं जुयावःगु व न्ह्याथासं ल्वापुख्यापु जक खनादिल।
वं थःकाय्यात मिइ बलि बिल। वं तन्त्रमन्त्र यात, छुक बिछुक मानय् यात। सीकं दुबिना वइम्ह मनू व झाँक्री ज्या याइम्हय्सिके सल्लाह काल। वं परमप्रभुयात मयःगु व वय्कःयात तंचाय्कीगु यक्व मभिंगु ज्या यात।
हे परमेश्वर, छिं मभिं धकाः धयादीगु ज्या हे जिं यानागु दु, जिं छिगु विरोधय् जक पाप यानागु दु, उकिं छिं जिगु न्याय यानादीगु पाय्छि जू अले जितः दोषी ठहरय् यानादीगु पाय्छि ताय्के।
धात्थें, यरूशलेम छ्यालब्याल जुइ, अले यहूदा तनावनी, इमिसं ल्हाना जूगु खँ व याना जूगु ज्या परमप्रभुया विरोधय् जुइ। इमिसं परमप्रभुया महिमायात हेला याइ।
हानं छिमिसं थथे नं याइ – परमप्रभुयागु वेदीइ छिमिसं ख्वबि बाः वय्की, छिपिं ख्वइगु अले विलाप याइगु, छाय्धाःसा छिमिसं छाये हःगुयात वय्कलं वास्ता यानादी मखु अले उकियात लय्तायाः कयादी नं मखु।
“थ्व गुलि दुःखयागु खँ खः – संसारय् मनूतय्त स्यंकीगु खँ नं दु। थज्याःगु खँ दया हे च्वनी। अथेसां थथे स्यंकेत स्वइम्ह मनूयात धिक्कार दु।”
व मनुखं “न्हापालाक्क दाः छ्वय्कावा, अले छन्त गुलि माःगु खः यंकी” धकाः लिसः बीगु। पुजाहारीया ग्वाहालिमिं धाःसा थथे धाइगु, “अथे मखु! न्हापालाक्क जितः निं ब्यु, मखुसा जिं लाकाः यंके।”
परमेश्वरया विरोधय् वयाः काय्पिन्सं पाप याःगु स्यूसां वं इमित मपंगुलिं वयागु परिवारं न्ह्याबलेंया निंतिं सजाँय फयेमाली धकाः जिं वयात न्हापा हे धयागु दु।