16 व मनुखं “न्हापालाक्क दाः छ्वय्कावा, अले छन्त गुलि माःगु खः यंकी” धकाः लिसः बीगु। पुजाहारीया ग्वाहालिमिं धाःसा थथे धाइगु, “अथे मखु! न्हापालाक्क जितः निं ब्यु, मखुसा जिं लाकाः यंके।”
अय्नं जि स्वयाः न्हापायापिं राज्यपालतय्सं मनूतय्त क्वत्यलातःगु खः। अले इमिके मरि, दाखमद्य, अले थुपिंनापं पिइगू शेकेल वहः काइगु। इमि च्यःतय्सं नं मनूतय्त अत्याचार याःगु खः। अय्नं जिं थथे मयाना, छाय्धाःसा जि परमेश्वर खनाः ग्याः।
अले पुजाहारीं विशेष देछायात वेदीइ छ्वय्केमाः। थ्व परमप्रभुयात नस्वाः वःगु नसा थें जुइ। दाः दक्व परमप्रभुया लागिं जक खः।
परमप्रभुं थथे धयादी, “जिमि प्रजायात मभिंगु लँपुइ यंकीपिं अगमवक्तातय्त सुनानं नयेत ब्यूसा इमिसं ‘शान्ति शान्ति’ धकाः हाला हइ। वं नयेत मबिल धाःसा वयागु विरोधय् ल्वाःवनेत इपिं तयार जुइ।
दान कुलयापिन्सं वयात धाल, “जिपिंलिसें हाले मते, मखुसा छुं तंगुलु मनूतय्सं छिमित हमला याइ अले छ व छिमि परिवार सिनावनेमाली।”
तर आः दाः च्याके न्ह्यः पुजाहारीया ग्वाहालिमिं बलि छाइम्ह मनूयात थथे धाइगु, पुजाहारीया निंतिं दय्केत जितः छुं ला ब्यु, दाय्कातःगु ला वं काइ मखु, कचिगु जक काइ।
उपिं ल्याय्म्हपिं मनूतय्गु पाप परमप्रभुया न्ह्यःने तसकं अप्वयावन छाय्धाःसा इमिसं परमप्रभुयात छायेहःगु बलितय्त तसकं क्वह्यंकल।