9 तर छन्हु, शाऊल थःगु ल्हातय् भाला ज्वनाः छेँ तुं च्वनाच्वंगु खः। अले परमप्रभुया सास्ती बीगु आत्मां वयात त्वपुल। अले दाऊदं वीणा थानाच्वन।
“परमप्रभुं न्यनादिल, ‘गथे याना?’ “आत्मां लिसः बिल, ‘जि वनाः वया फुक्क अगमवक्तातय्गु म्हुतुइ मखुगु खँ ल्हाइगु आत्मा जुये।’ “परमप्रभुं धयादिल, वयात हेय्केत छ ताःलाइ। ‘हुँ, वनाः अथे हे या।’”
परमप्रभुया आत्मां शाऊलयात त्वःतल, अले परमप्रभुं सास्ती बीगु आत्मा छ्वयाहयाः वयात तच्वकं सह याये मफय्क कसाः यात।
शाऊलया च्यःतय्सं वयात धाल, “स्वयादिसँ! परमप्रभुपाखें वःगु सास्ती बीगु आत्मां छितः कसाः यानाच्वंगु दु।
जिमि प्रभु, थःगु न्ह्यःने वयाः वीणा थाये फुम्ह च्यःयात मालाः हयेत उजं बियादिसँ। अले परमप्रभुपाखें वःगु व सास्ती बीगु आत्मां छितः कसाः याइबलय् व मनुखं वीणा थाइ अले छितः याउँसे च्वनी।”
लडाइँ हाकन शुरु जुल। दाऊदं पलिश्तीतय्त बांमलाक बुकल अले इपिं वया न्ह्यःनं बिस्युं वन।
अले शाऊलं दाऊद व वया मनूत खनेदुगु खबर न्यन। व गिबाया डाँडा च्वकाय् च्वंगु तितिसिमाया तलय् ल्हातय् भाला ज्वनाः च्वन। वया सकलें हाकिमत वया चाकःछिं च्वन।