3 जि पिहां वयाः छ सुपिलाच्वंगु बुँइ थः बौया मेखेपाखे दं वये, अले बौनापं छंगु बारे खँ ल्हाये। छुं खँ सीदत धाःसा जिं छन्थाय् वयाः धाये।”
पासा धयापिं पासा हे जक खः, दाजुकिजा धयापिं दुःखय् नं ग्वाहालि याइपिं खः।
अथे जुयाः थः बौ शाऊलं छन्त स्यायेगु कुतः यानाच्वंगु दु धकाः जोनाथनं दाऊदयात कनाबिल। अले जोनाथनं धाल, “कन्हय् सुथय् बांलाक होश यानाच्वँ अले गनं खने मदुगु थासय् वनाः सुपिलाच्वँ।
तर जिमि बौनं छिगु बारे मभिं बिचाः याःगु दुसा, जिं छितः खबर बियाः याउँक बिसिके मछ्वल धाःसा परमप्रभुं जितः स्यानादीमा। परमप्रभु जिमि बाःलिसें दीगु थें छिनापं नं दीमा।
जोनाथनं धाल, “अथे मखु! जिमि बौनं छिगु मभिं यायेगु मति तःगु दु धइगु जिं स्यूगु जूसा छन्त मधाइ ला?”