32 दाऊदं शाऊलयात धाल, “महाराज! थ्व पलिश्तीतनापं छति नं ग्याये म्वाः। छपिनि दास वनाः व नापं ल्वाःवने।”
जितः प्यखेरं हय्कायेत स्वयाच्वंपिं द्वलंद्वः शत्रुत खनाः नं जि मग्याः।
नुगलय् भय दुपिन्त धा, “साहस या, ग्याये मते। छिमि परमेश्वर शत्रुतय्त सजाँय बीत झायादी, अले छिमित बचय् यायेत परमेश्वरया बदलानापं झायादी।”
वयात थथे धा, ‘होशयानाच्वँ, ग्याये मते अले शान्त जुयाच्वँ। अरामया जुजु रसीन व जुजु पेकहया तं ला च्यानाच्वंगु निका सिँ पिहां वयाच्वंगु कुँति हे मग्यं।
कालेबं मोशाया न्ह्यःने मनूतय्गु म्हुतुप्वाः तिकाः थथे धाल, “झीसं थत्थें थाहां वनाः व देशय् अधिकार यायेमाः। धात्थें झीसं इमित त्याकेफइ।”
उकिं छिपिं परमप्रभुया विरोधय् विद्रोह याये मते! अन च्वंपिं मनूतलिसे ग्याये मते, छाय्धाःसा इपिं झीगु शिकार खः। परमप्रभु झीपिं नाप दु, इमिके आः हाःनाः मदये धुंकल। इपिं खनाः ग्याये मते।”
अय्जूगुलिं त्यानुगु ल्हाः व बमलाःगु तुति बल्लाकि।
उकिं परमप्रभुं उखुन्हु धयादीगुकथं आः व पहाडी देश जितः बियादिसँ। उबलय् अन अनाकी धाःपिं ततःधिकःपिं मनूत च्वनीगु खः अले इमिके ततःजाःगु पखाः दुगु शहरत दु धकाः छिं न्यनादीगु खः। तर परमप्रभुयागु ग्वाहालिं वय्कलं धयादीगु थें जिं इमित लिनाछ्वये।”
जोनाथनं ल्वाभः ज्वनीम्हय्सित धाल, “वा, झीपिं परमेश्वरयात मानय् मयाइपिं उपिं म्हय् चिं मतःपिनिगु छाउनी स्वःवनेनु। परमप्रभुं झीत ग्वाहालि यानादी। झीपिं यक्व दयेमा वा म्हो जुइमा झीत बचय् यायेगुपाखें वय्कःयात सुनानं पने फइ मखु।”
वया च्यःत मध्ये छम्हय्सिनं धाल, “बेथलेहेमय् च्वंम्ह यिशैया काय्पिं मध्ये छम्हय्सिनं वीणा थाःगु जिं खनागु दु। व साहसी व वीर मनू खः। व खँ ल्हाये सःम्ह व स्वइबलय् बांलाःम्ह खः अले परमप्रभु नं वनापं दी।”
गुलिखय् मनूतय्सं दाऊदं धाःगु खँ न्यन। अले शाऊलयात न्यंकाबिल। अले शाऊलं वयात सःतल।