12 अथे जुयाः यिशैनं मनूत छ्वयाः वयात सःतके छ्वत। वया न्यता ह्याउँसे च्वं, मिखा तसकं बांलाः अले व हिसि दुम्ह ल्याय्म्हम्ह खः। परमप्रभुं धयादिल, “थ्व हे खः, थ्वयात अभिषेक या!”
उकिं वं फुक्कं योसेफया जिम्माय् त्वःताबिल। थःम्हं नयेगु त्वनेगुलिइ बाहेक वं आः छुकी हे च्यूताः मतल। योसेफ बांलानाः यइपुसे च्वं।
दाऊदयागु दक्कलय् लिपांगु वचन थुपिं हे खः – यिशैया काय् दाऊदं धाःगु खँ थ्व हे खः, व मनुखं धाःगु खँ, सुयात परमेश्वरं तःधंकादिल, सुयात याकूबया परमेश्वरं जुजु अभिषेक यानादिल, सु इस्राएलया भजनत हालिम्ह खः, वयागु वचन –
“उकिं आः वनाः जिम्ह दास दाऊदयात थथे धा, ‘दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, जिं छन्त ख्यलय् फैच्वलय् ज्वयेगु ज्यां लिकयाः इस्राएलया जिमि मनूतय् शासक दय्का।
अन पुजाहारी सादोक व अगमवक्ता नातानं वयात इस्राएलया जुजु अभिषेक यायेमाः। फैया नेकू पु, अले थथे धकाः तःसलं हा, ‘जुजु सोलोमन ताःई तक म्वानाच्वनेमा।’
पृथ्वीया जुजुत व शासकत परमप्रभुया विरोधय् व वय्कलं अभिषेक याःम्ह मनूयागु विरोधय् दं वइ, अले शासकत जानाः जाः ग्वयाजुइ।
“जिं थःम्ह जुजुयात थःगु पवित्र पर्वत सियोनय् पलिस्था याये धुनागु दु।”
वय्कलं थः दास दाऊदयात ल्ययादिल। वय्कलं वयात फैत ज्वयाच्वंगु थासं हयाः
अले व मिसाया प्वाथय् दत, वं छम्ह काय् बुइकल। मचा तसकं बांलाःगु खनाः वयात स्वला तक सुचुका तल।
झिद्वःम्ह स्वयाः नं जिमि यःम्ह प्रिय बांलाः अले बल्लाः, जिमि यःम्ह प्रिय तसकं ज्वाल्लं थीम्ह व न्यता ह्याउँस्य च्वंम्ह खः।
इमि राजकुमारत च्वापु स्वयाः सफा व दुरु स्वयाः तुयुसे च्वं, इमिगु म्ह मानिक थी स्वयाः नं ह्याउँगु, इमिगु रूप नीर थी थें बांलाः।
अले वं जितः धाल, “थुपिं निम्हं दक्व पृथ्वीया प्रभुया सेवा यायेगु निंतिं अभिषेक जूपिं खः।”
“थथे हे थ्व हे शहरय् नं छिं ल्यया तयादीम्ह छिकपिनि पवित्रम्ह सेवक येशूयागु विरोधय् हेरोद व पन्तियस पिलातस नं, यहूदीत व यहूदीमखुपिंनापं मुंगु खः।
“अबलय् हे मोशा बुल। थ्व मचायात परमेश्वरं तसकं यय्कल। स्वला तक वयात छेँय् हे लहिना तल।
विश्वासं हे मोशा बूबलय् बांलाःगुलिं वया मांबौपिन्सं जुजुयागु उजं खनाः मग्यासे मचायात बुयाः स्वला तक सुचुका तल।
वया च्यःत मध्ये छम्हय्सिनं धाल, “बेथलेहेमय् च्वंम्ह यिशैया काय्पिं मध्ये छम्हय्सिनं वीणा थाःगु जिं खनागु दु। व साहसी व वीर मनू खः। व खँ ल्हाये सःम्ह व स्वइबलय् बांलाःम्ह खः अले परमप्रभु नं वनापं दी।”
वं दाऊदयात लिकसं बांलाक स्वल, अले दाऊदया न्यता ह्याउँसे च्वंगु अले तसकं बांलाःम्ह ल्याय्म्ह मचायात खनाः वयात तसकं हेपय् यात।
शाऊलं दाऊद गोल्यत नापं ल्वायेत वंबलय् थः सेनापति अबनेरयात न्यन, “अबनेर, व ल्याय्म्ह मचा सुया काय् खः?” अबनेरं धाल, “महाराज! छसपोल सदां म्वानादीमा! जिं मस्यू।”
शमूएलं शाऊलयात खनेवं परमप्रभुं वयात धयादिल, “जिं छन्त धयाम्ह मनू थ्व हे खः। थ्व हे मनुखं जि प्रजायात शासन याइ।”