16 शमूएलं शाऊलयात धाल, “आसे! वंगु चान्हय् परमप्रभुं जितः छु धयादीगु दु व जिं छितः कने।” शाऊलं धाल, “धयादिसँ!”
लुखाय् वयागु पलाःया सः न्यनाः अहियाहं धाल, “अय् यारोबामया कलाः, दुहां वा! छाय् छं थथे बहाना यानागु? जिके छंगु लागि छगू बांमलाःगु खबर दु।
आहाबं वयात धाल, “परमप्रभुया नामय् छु सत्य खः जितः व जक धा धकाः जिं छन्त ग्वकः पाफय्केगु?”
अले यशैयां हिजकियायात धाल, “दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया वचन न्यँ–
अले यर्मिया अगमवक्तां यरूशलेमय् यहूदायाम्ह जुजु सिदकियाहयात थ्व फुक्क धयाबिल।
आः थन हे दनाच्वँ, छाय्धाःसा परमप्रभुया न्ह्यःने जिं छिमित पाः याये, अले छिमिगु निंतिं व छिमि पुर्खातय्गु निंतिं वय्कलं यानादीगु फुक्क धार्मिकताया ज्याया बारे कने।
शाऊलं लिसः बिल, “सिपाइँतय्सं उपिं अमालेकीतपाखें कयाः हःगु खः। इमिसं बांबांलाःपिं व सेल्लापिं फै व सा-द्वहंत परमप्रभु छिकपिनि परमेश्वरया निंतिं बलि छायेत ल्यंकातःगु दु। अले ल्यंदुपिं फुक्कसित जिमिसं भज्यंक नाश यानाबिया।”
शमूएलं धाल, “उगु इलय् छि थःम्हं थःत जि ला छुं नं मखु धकाः ताय्कल, तर आः ला छि इस्राएली कुलतय् नायः खः। अले परमप्रभुं हे छितः जुजु अभिषेक यानादिल।
इपिं शहरया लिक्क थ्यनेवं शमूएलं शाऊलयात धाल, “थ्व च्यःयात न्ह्यःने हुँ धा,” च्यः न्ह्यःने वन। अले शमूएलं शाऊलयात धाल, “छि थन हे पलख पियादिसँ, अले जिं छंगु निंतिं परमेश्वरया वचन धाये फइ।”