7 वं धाल, “छितः छु यायेगु पाय्छि जू व हे यानादिसँ। छिं यानादीगु फुक्क खँय् जिं छितः दुनुगलंनिसें ग्वाहालि याये।”
“खः, महाराज!” इमिसं लिसः बिल, “स्वयादिसँ, जिपिं छसपोलया आज्ञा मानय् यायेत तयार दु।”
नातानं दाऊदयात धाल, “छिगु मनय् छु दु व यानादिसँ। छाय्धाःसा परमेश्वर छिलिसे दी।”
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु झीलिसे दी, याकूबया परमेश्वर झी शरण कायेगु थाय् खः।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “उबलय् मेमेगु जातियापिं व मेमेगु भाय् ल्हाइपिं झिम्ह मनू छम्ह यहूदी मिजंयाथाय् वयाः लंकू ज्वनाः थथे धाइ, ‘जिपिं नं छिलिसे वने, छाय्धाःसा छिलिसे परमेश्वर दु धकाः जिमिसं न्यनागु दु।’”
अले अबीमेलेकं थःगु ल्वाभः ज्वनीम्ह ल्याय्म्हयात हथासं सःताः धाल, “थःगु तरवार पिकयाः जितः स्यानाब्यु। अबीमेलेकयात छम्ह मिसां स्यात धकाः मनूतय्सं मधायेमा।” व ल्याय्म्ह मनुखं थःगु तरवार वयागु म्हय् सुयाबिल। अले व अन हे सित।
थुपिं चिंत पूवनिबलय् छु यायेगु बांलाः व हे यानादिसँ छाय्धाःसा परमेश्वर छिनापं दी।
जोनाथनं ल्वाभः ज्वनीम्हय्सित धाल, “वा, झीपिं परमेश्वरयात मानय् मयाइपिं उपिं म्हय् चिं मतःपिनिगु छाउनी स्वःवनेनु। परमप्रभुं झीत ग्वाहालि यानादी। झीपिं यक्व दयेमा वा म्हो जुइमा झीत बचय् यायेगुपाखें वय्कःयात सुनानं पने फइ मखु।”
जोनाथनं लिसः बिल, “ठीक जू! झीपिं उखेपाखे वनेनु अले इमिसं झीत खनेमा।