12 अन दुपिं मध्ये छम्हय्सिनं न्यन, “इमि बौ सु खः?” अथे जुयाः थ्व उखान ल्हायेगु यात, “छु शाऊल नं अगमवक्ता जुल ला?”
छिमि सकलें काय्पिन्त परमप्रभुं हे स्यनेगु याइ, अले छिमि काय् म्ह्याय्पिन्त सुख शान्ति दइ।
थुपिं फुक्कं परमेश्वरं स्यना तःपिं जुइ धकाः अगमवक्तातय्सं च्वया थकूगु दु। बाःयागु खँ न्यनाः सय्का सीका काःपिं फुक्कं जिथाय् वइ।
अले वय्कलं इमित लिसः बियादिल – “जिं स्यनाच्वनागु खँ जिगु मखु, जितः छ्वया हयादीम्हय्सित खः।
फुक्क भिंगु भिंगु व सिद्धगु वरदान च्वं, आकाशय् च्वंगु फुक्क जः सृष्टि यानादीम्ह परमेश्वरपाखें वःगु खः। परमेश्वर गुबलें हिली मखु, वय्कः हिलिगु किचः थें नं मखु।
शाऊल अगमवाणी ल्हाये सिधय्काः आराधना यायेगु थासय् थाहां वन।
शाऊल अनया लँपु जुयाः वनाच्वंबलय् परमप्रभुया आत्मा वयाके नं वल अले रामाया नैयोतय् तक हे वं नं अगमवाणी धाधां वन।
वं अन थःगु लं त्वःतल अले शमूएलया न्ह्यःने अगमवाणी धाधां उखुन्हु न्हिच्छि चच्छि पचिनांगां हे बँय् ग्वारातुलाच्वन। अथे जुयाः मनूतय्सं थथे धयाहल, “छु शाऊल नं अगमवक्तातय्गु पुचःयाम्ह हे जुल ला?”