11 वयात न्हापा हे म्हस्यूपिं मनूतय्सं व खनाः थःथवय् खँ ल्हात, “कीशया काय्यात थ्व छु जूगु खः? छु शाऊल नं अगमवक्ता जुल ला?”
आमोसं अमस्याहयात थ्व लिसः बिल, “जि ला ज्यालाया निंतिं अगमवाणी धाइम्ह अगमवक्ता मखु, अगमवक्ताया पुचःयाम्ह नं मखु। तर जि ला छम्ह फैजवाः व यःमरिमात स्वइम्ह मनू खः।
तर परमप्रभुं जितः फै-च्वलय् ज्वयेगुपाखें सःतादिल अले धयादिल, ‘हुँ, वनाः जिमि इस्राएली मनूतय्त अगमवाणी धाः।’
नायःतय्सं छक्क जुयाः थथे धाल – “थ्व मनुखं ब्वँ हे मब्वंकं थुलिमछि खँ गथे यानाः सय्कल?”
इमिसं वयात देगलय् वनेगु “बांलाः” धाःगु ध्वाखाय् च्वनाः फ्वना च्वनीम्ह फ्वगिं थ्व हे खः धकाः म्हसीकल। इपिं फुक्कं वयात थथे जूगु खनाः अजू चाल।
पत्रुस व यूहन्नां आखः मसःसां थथे मग्यासे लिसः ब्यूगु न्यनाः फुक्कं छक्क जुल। अले इपिं येशू नाप जूपिं खः धकाः नं इमिसं सिल।
वयागु खँ न्यनाः मनूतय्सं अजू चायाः थथे धाल – “यरूशलेमय् येशूयागु नां काःपिं मनूतय्त स्याना जूम्ह मनू थ्व हे मखु ला? अले थन नं छु व इमित तःधंपिं पुजाहारीतय्थाय् ज्वना यंकेत वःम्ह मखु ला?”
वं अन थःगु लं त्वःतल अले शमूएलया न्ह्यःने अगमवाणी धाधां उखुन्हु न्हिच्छि चच्छि पचिनांगां हे बँय् ग्वारातुलाच्वन। अथे जुयाः मनूतय्सं थथे धयाहल, “छु शाऊल नं अगमवक्तातय्गु पुचःयाम्ह हे जुल ला?”