6 वया मचाखाचा मदुगुलिं हे हन्नाहया लिथुं वयात दुःख बीगु अले क्वह्यंकाः खँ ल्हाइगु खः।
राहेलं याकूबयात मचा बुइकाबी मफुगुलिं वया थः ततालिसे नुगः मुल। अले वं याकूबयात धाल, “जितः नं मस्त दय्काब्यु। मखुसा जि सिनावने।”
उकिं शाऊलया म्ह्याय् मीकलया सीबलय् तक नं काय्म्ह्याय् मदु।
इमिसं थारिपिं मिस्तय्त लुतय् याइ। भाःत मदुपिन्त भचा भचा नं माया याइ मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरया भय त्वःतूसां नुगः क्वतुंम्ह मनूयात पासापिनिगु माया दयेमाःगु खः।
“‘छं थः कलाः मसीतले वया तताः वा केहेँयात लिथु हयाः लसपस याये मते।
अले वं थः बाःयात धाल, “जितः छगू दया यानादिसँ। थः पासापिंनापं थुपिं डाँडाय् ख्वयाः चाःहिला जुइत जितः निला तक त्वःतादिसँ। अबलय् जिगु ब्याहा गुबलें जुइमखुगुलिं इपिं नाप वनाः जि ख्वयाच्वने।”
दँय्दसं हे थथे याइगु खः। हन्नाह परमप्रभुया नापलायेगु पालय् वंक्वः पतिकं पनिन्नाहं हन्नाहयागु मन ख्वय्काबीगु अले व ख्वयाः नसा तकं मनसें च्वनी।
हन्नाहं थथे धकाः प्रार्थना यात, “परमप्रभुं जिगु मन तसकं लय्ताय्कादीगु दु, वय्कलं यानादीगु ज्या खनाः जि तसकं खुसी जुयागु दु। जि जिमि शत्रुतय् न्ह्यःने न्हिले, अले परमप्रभुं जितः ग्वाहालि यानादीगुलिं जि तसकं लय्तायागु दु।