18 हन्नाहं धाल, “सुभाय्, जितः छिगु माया सदां दयाच्वनेमा।” अले व अनं वनाः छुं नसाः नल अले हाकनं दुखी जुइगु त्वःताछ्वत।
जिके सा, च्वलय्, गधा, फै व यक्व दास-दासीत दु। आः जितः छिं स्वइ ला धकाः धाय्के छ्वयाहयागु खः।’”
वं छ्वःपिं मनूतय्सं लिहां वयाः वयात धाल, “जिपिं छिकपिनि दाजु एसावयाथाय् वनाः वया। वय्कः आः छितः नापलायेत प्यसः मनू ज्वनाः वयाच्वंगु दु।”
एसावं धाल, “अय्सा जिं जिमि मनूतय्त छलिसे त्वःताथके।” याकूबं धाल, “अथे छाय् याये माल? जितः छिगु माया जक दःसा गाः।”
एसावं याकूबयाके न्यन, “जिं लँय् नापलानागु बथां छु खः?” याकूबं धाल, “छिं जितः दुनुगलं लसकुस यानादीमा धकाः खः।”
थ्व दुःखीम्ह मनुखं सःतल, परमप्रभुं न्यनादिल, अले फुक्क दुःखकष्टपाखें वयात बचय् यानादिल।
थःगु लँपुइ हुँ, थःम्हं नयेगु नसाय् लय्ताया च्वँ, लय्तातां दाखमद्य त्वँ, छाय्धाःसा छं याःगु ज्यायात परमेश्वरं ज्यू धाःगु दु।
आः तक छिमिसं जिगु नामं छुं हे मफ्वंनि। फ्वँ, अले छिमित दइ, थुकथं छिपिं आनन्दं जाइ।”
छिमिसं विश्वास याःगुलिं भरोसा याये बहःम्ह परमेश्वरं छिमिगु नुगलय् आनन्द व शान्ति जाय्कादीमा। थुकथं पवित्र आत्मायागु शक्तिं छिमिगु आशा व भरोसा अप्वः दयावनेमा।
रुथं लिसः बिल, “हे जिमि प्रभु, छिं जितः तसक्कं माया यानादिल, जि छिकपिनि भ्वातिं जुइत मल्वःसां छिं जिलिसें बांलाक न्ववानाः जिगु मन तयादीगु दु।”
मोआबी रुथं नाओमीयात धाल, “जितः बुँइ वनेबियादिसँ, सुनां जितः दया याइ वयागु ल्यूल्यू वनाः तछ्वगुँइँ मुना हये।” अले वं धाल, “हुँ जिमि म्ह्याय्।”