14 अले एलीं वयात धाल, “छं अय्लाखं काय्काः जुइगु गुबलय् त्वःताछ्वयेगु? छं त्वनेगु त्वःताछ्व!”
छिगु ल्हातय् दुगु पाप तापाक तयादिल धाःसा, अले छुं मभिंगु छिगु छेँय् च्वने मबिल धाःसा,
क्वमिलु जुयाः छि दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरयाथाय् लिहां वल धाःसा, छितः हाकनं न्हापा थें हे याइगु जुइ। छिं थःगु पालं पापयात तापाक तयादिल धाःसा,
“छिं गुबलय् तक थज्याःगु खँ ल्हानाच्वनादीगु? छिगु वचनत तसकं वःगु फय् जक खः।
क्वदलेत्यंगु पःखाः थें च्वंम्ह याकःचाम्ह मनूयात छिमिसं गुबलय् तक हय्कायाच्वनेगु?
मखुगु खँ ल्हाये मते, म्हुतुं गुबलें मज्यूगु, मत्यःगु खँ पिकाये मते।
हे अल्छीत! गुबलय् तक छिपिं अथे ग्वारातुलाच्वनेगु? गुबलय् दनेगु छिपिं?
गुम्ह गुम्हय्सिनं गिजय् यानाः थथे धाल – “थ्वं काःपिं जुइ का, इपिं?”
थुकथं इपिं फुक्कं पवित्र आत्मां जायाः वय्कःयागु शक्तिं इमिसं मेमेगु भाषां नवाना हल।
अय्जूगुलिं मखुगु खँ ल्हायेगु त्वःताः थःथवय् खःगु खँ जक ल्हाना जु, छाय्धाःसा झीपिं फुक्कं ख्रीष्टयागु म्हया छता छता म्हब्व खः।
बांमलाःगु खँ मतिइ तये मते, तं व ल्वापुख्यापु त्वःताछ्व। ईख यायेगु व मेपिन्त क्वह्यंका जुइगु त्वःताछ्व। मेपिन्त स्यंका जुइगु नं त्वःताछ्व।