13 हन्नाह मनमनं प्रार्थना यानाच्वंगु खः। अले वं म्हुतु संकूसां सः धाःसा पिहां मवः। अथे जुयाः एलीं बिचाः यात “थ्व मिसा अय्लाखं काये धुंकल।”
जुजुं जिके न्यन, “छन्त छु माल?” अले जिं स्वर्गयाम्ह परमेश्वरयात प्रार्थना यानाः
हे परमप्रभु! जिं थःगु मन छिपाखे ल्ह्वने।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थः मनूतय्त रक्षा यानादी। इमिसं थः शत्रुतय्त नाश यानाबी, इमिसं शत्रुतय्त ल्वहँतं कय्काः बुकी। अले इपिं दाखमद्य त्वंपिं थें लडाइँलय् ततःसलं हाली। इपिं वेदीया कुन्चाय् कुन्चाय् हि छ्वाकीगु तःग्वःगु ख्वला थें हिं जाःगु जुइ।
गुम्ह गुम्हय्सिनं गिजय् यानाः थथे धाल – “थ्वं काःपिं जुइ का, इपिं?”
गथे यानाः प्रार्थना यायेमाः धकाः झीसं मस्यूगुलिं व झीगु विश्वास बमलाःगुलिं पवित्र आत्मां झीत ग्वाहालि यानादी। थथे पवित्र आत्मा थःम्हय्सिनं हे माक्व खँ धयाः झीगु निंतिं बिन्ति यानादी।
माया दुम्ह मनुखं न्ह्याबलें सह यानाच्वनी, न्ह्याबलें विश्वास याइ, न्ह्याबलें आशा यानाच्वनी, अले न्ह्याबलें मनयात थातं तयाच्वनी।
वं ताःई तक परमप्रभुया न्ह्यःने प्रार्थना याना हे च्वन। एलीं वयागु म्हुतु संगु खन।