3 छिमिसं पिने जक सँ छ्यनाः तिसां तियाः व वसतं बांलाका जुइ मते।
रिबेकां उँटतय्त लः त्वंकेधुंकाः वं थःम्हं ज्वनावःगु बच्छि शेकेल ति दुगु लुँयागु चाःचा व झिगू शेकेल ति दुगु निपा लुँयागु चुरि लिकयाः वयात बिल।
“जिं वयाके न्यना, ‘छ सुया म्ह्याय् खः?’ “वं धाल, ‘जिमि बाः नाहोर व मिल्काया काय् बतूएल खः।’ “अले जिं वयागु न्हाय्पनय् चाःचा व ल्हातिइ चुरि न्ह्याकाबिया।”
अले वं वसः, लुँ वहःया तिसा पिकयाः रिबेकायात बिल। वं वया मां व दाजुयात नं थिकय् थिकय्गु कोसेलि देछात।
येहू यिजरेलय् वन। ईजेबेलं वयागु बारे न्यनाः थःगु मिखाय् अजः तल, अले सँ छ्यनाः झ्यालं क्वय् स्वल।
अपसं च्वंगु स्वन्हु खुन्हु एस्तरं थःगु शाही वसः पुन। अले दरबारया दुने च्वंगु चुकय् वनाः दनाच्वन। उबलय् जुजु लुखापाखे स्वयाः सिंहासनय् फेतुनाच्वंगु खः।
छिगु लाय्कुलिइ हनेबहःपिं मिस्तय्गु दथुइ जुजुपिनि म्ह्याय्पिं नं दु, छिगु जवपाखे ओपीरया लुँया तिसा तियातःम्ह भम्चा दु।
फुक्क इस्राएली मिसातय्सं थथः मिश्री जःलाखःला व इमिगु छेँय् च्वनिपिं मिसातय्के लुँ, वहः, तिसा व वसः फ्वनी, अले छिमिसं व थःकाय् म्ह्याय्पिन्त पुंकी। थुकथं छिमिसं मिश्रीतय्गु धन ज्वनाः वइ।”
अले हारूनं इमित धाल, “छिमि कलाः व काय् म्ह्याय्पिनिगु न्हाय्पनय् च्वंगु लुँया चाःचा त्वःकाः जिथाय् हजि।”
मनूतय्सं थ्व मभिंगु खँ न्यंबलय् इमिसं नुगः मछिंकल। अले सुनानं थःगु तिसा मतिल।
देछा छायेगु मनदुपिं मिसा व मिजंतय्सं मार्वरि, अंगू, चाः व सिखः थें ज्याःगु लुँयागु तिसा हल।
बजलेलं नापलायेगु पालया ध्वाखाय् ग्वाहालि याइपिं मिसातय्सं ब्यूगु न्हाय्कनं कँय्यागु ल्हाः सिलेगु बाता व उकियागु लिधंसा दय्कल।
दँ, दँ, हे सियोन! छं बल व शक्तियात लं थें फ्यु! हे पवित्र शहर, यरूशलेम, थःगु महिमां जाःगु वसः फ्यु। थनिंनिसें म्हय् चिं मतःपिं व अशुद्धपिं छन्थाय् दुहां वइ मखु।
जि परमप्रभुया कारणं तसकं लय्ताये। जिगु प्राणं जिमि परमेश्वरयाके लय्ताइ। छाय्धाःसा वय्कलं जितः उद्धारया वसः पुंकादीगु दु, अले वय्कलं जितः धार्मिकताया वसतं त्वपुयादीगु दु। गथे ब्याहा याइम्ह मिजंनं थःगु छेनय् पुजाहारीं थें समाः याइ अले भम्चां थःत तसकं मू मू वंगु तिसां समाः याइ।
छु सुं मिसामचां थःगु तिसा व सुं भम्चां थःगु समा ज्वलं ल्वःमंके फइ ला? तर जिमि प्रजां जुग जुगंनिसें जितः ल्वःमंके धुंकल।
हे नाश जूम्ह यरूशलेम! छं छु यानाच्वनागु? छाय् छं बांलाःगु वसः फिनागु? छाय् छं लुँयागु तिसा तियागु? छाय् थःगु मिखाय् अजः तयागु? सुयागु निंतिं मफतय् छं थःत बांलाकागु? छं प्रेमीपिन्सं छन्त त्वःतूगु दु, इमिसं छन्त स्यायेत स्वःगु दु।
इमिसं तातापापिं मनूतय्त दूतत छ्वयाः नं सःतल, इपिं वल। “अय् ओहोला व ओहोलिबा छिमिसं इमिगु निंतिं म्वःल्हुल, मिखाय् अजः तल, अले तिसा पुनाः थःत बांलाकल।
आवंनिसें थ्व संसारयापिं मनूतय्सं याना जू थें छिमिसं याना जुइ मते, बरु मनयात हीकाः न्हूपिं मनूत जुयाच्वँ। थुकथं याना जूसा परमेश्वरयागु इच्छा छु खः, अले भिंगु, वय्कःयात यःगु, व छु खँ ठीक जू छिमिसं बांलाक सीके थुइके फइ।
अले इमिसं छिमिगु भिंगु चालचलन व परमेश्वरयात भरोसा तयाच्वंगु खनाः हे छिपिं भिंपिं खः धकाः सीकी।