12 भिंगु ज्या याइपिन्त परमप्रभुं स्वयाच्वंगु दु, अले इमिगु प्रार्थना न्यनेत वय्कलं न्हाय्पं बियाच्वंगु दु, मभिंगु ज्या याइपिनिपाखें धाःसा वय्कः फस्वयादी।”
छाय्धाःसा गुम्हय्सिगु नुगः परमप्रभुया निंतिं विश्वास यायेबहः जू, इमिगु निंतिं थःत बल्लाःम्ह क्यनेत वय्कलं थःगु मिखा पृथ्वीया फुक्क थासय् थुखे उखे ब्वय्का च्वनादी। थुकी छिं मूर्ख ज्या यानादिल। उकिं आवंलि छिगु निंतिं लडाइँ हे लडाइँ जुइ।”
जिं थ्व देगलय् मिखा ब्वयाच्वने। अन याःगु फुक्क प्रार्थना न्यनेत जिं थःगु न्हाय्पं बियाच्वने।
परमप्रभु थःगु पवित्र देगलय् दी, परमप्रभु स्वर्गया थःगु सिंहासनय् च्वनादीगु दु, वय्कलं मनूतय्सं याःगु ज्या फुक्कं स्यू, छाय्धाःसा वय्कलं फुक्कं स्वयाच्वनादीगु दु।
तर सुनां परमप्रभुया भय काइ अले वय्कःया सदां दयाच्वनीगु दया मायाय् भलसा तइ, वयात वय्कलं बिचाः यानादी।
हे जिमिगु प्रार्थना न्यनीम्ह परमेश्वर, फुक्क मनूत छिथाय् वइ।
शत्रुतय्सं छिगु दाखमायात ध्यनाब्यूगु दु, मि तयाः छ्वय्काब्यूगु दु। इमित तं क्यनादिसँ, अले नाश यानादिसँ।
परमप्रभु दुष्टतपाखें तापाक हे च्वनादी, वय्कलं धर्मीतय्गु प्रार्थना धाःसा न्यनादी।
परमप्रभुया मिखां न्ह्याथासं खं, भिंपिं व मभिंपिं निथ्वःसित नं वय्कलं स्वयाच्वनादीगु दु।
परमप्रभु दुष्टतय्सं छाःगु बलिं लय्तायादी मखु, भिंपिं मनूतय्सं याःगु प्रार्थनां वय्कः लय्तायादी।
जिं थ्व शहरयात स्यंकेगु क्वःछीधुन, भिं यायेगु मखु, जि, परमप्रभुं धाये। थ्व शहरयात बेबिलोनयाम्ह जुजुया ल्हातय् बीगु जुइ। अले वं थ्व शहरयात मिं भस्म याइ।’
“थ्वयात धाःसा यंकाः बांलाक सुसाकुसा या। थ्वयागु छुं नं स्यंके मते। थ्वं छन्त धाःथें थ्वयागु लागि या।”
अले जिं थःगु ख्वाः इमिगु विरोधय् तये, इपिं मिं पिहां वःसां इमित मिं हे भस्म यानाबी। जिं थःगु ख्वाः इमिगु विरोधय् स्वय्केबलय् छिमिसं जि हे परमप्रभु खः धकाः सी।
“‘इस्राएलीत वा इपिं नापं च्वनाच्वंपिं परदेशीत मध्ये सुनानं हि नल धाःसा जिं व हि नइम्ह मनूयागु विरोध याये, अले वयात थः मनूतपाखें पितिनाछ्वये।
वं थः मचा मोलोखयात छाइबलय् जिगु पवित्र पालयात अशुद्ध याइ अले जिगु पवित्र नांयात क्वह्यंकी, अथे जुयाः जि थः हे वयागु विरोधय् वनाः वयात थः मनूतपाखें पितिनाछ्वये।
“‘सुं मनू तन्त्रमन्त्रय् लगय् जुल धाःसा जिं वयात त्वःते मखु। छाय्धाःसा वं जिगु विरोधय् बेस्याया थें ज्या यात। जिं वयात वया थः मनूतपाखें पितिनाछ्वये।
जिं थःगु ख्वाः फस्वय्के। गुकें यानाः छिपिं शत्रुतय्गु ल्हातिं बुइ। छिमित हेपय् याइपिन्सं छिमित शासन याइ, सुनानं लिनाच्वंगु मदुसां छिपिं बिस्युं वनाच्वनी।
परमप्रभुं धयादिल, “ज्या भचा भचा जक शुरु जूगुयात हेला याये मते। अय्नं ज्या न्ह्याकेत यरूबाबेलया ल्हातय् दकःमिया खिपः दुगु खनाः इपिं लय्ताइ।” (उपिं त्वाःदेवाया न्हय्गः पाल्चा पृथ्वीया फुक्कभनं स्वया च्वनीगु परमप्रभुया मिखा खः।)
पापीतय्गु खँ परमेश्वरं न्यनादी मखु धकाः जिमिसं स्यू। परमेश्वरया भय काइम्ह व वय्कलं धाःथें याना जुइम्हय्सिगु जक खँ न्यनादी।
व देशयात परमप्रभु परमेश्वरं हे बिचाःसंचाः यानादी। दँया शुरुंनिसें लिपाथ्यंक हे परमप्रभु छिमि परमेश्वरं उकियात मदिक्क हे स्वयाच्वनादी।
अय्जूगुलिं छिमिसं थःपिन्सं यानागु पाप थःथवय् स्वीकार या, अले छम्हं मेम्हय्सिगु निंतिं प्रार्थना या। अथे याःसा छिमिगु ल्वय् लनावनी। धर्मीम्ह मनुखं याःगु प्रार्थना परमेश्वरं न्यनादी।