3 “थ्व थाय् त्वःताः पुर्बपाखे हुँ, यर्दन खुसिया पुर्बय् च्वंगु करीत न्हसिकापया लिक्क सुला च्वँ।
अले परमप्रभुया थ्व वचन एलियायाथाय् वल,
छं खुसिचाया लः त्वँ, अले क्वःतय्सं बी हःगु न। अन छन्त नकेत जिं क्वःतय्त उजं बियागु दु।”
मीकायां लिसः बिल, “व ला छ थः हे दुनेया क्वथाय् सुलेत वंगु दिनय् छं सी।”
छिं इमित जाः ग्वयाजुइपिनिपाखें थःगु हे न्ह्यःने सुचुकादी। छिं इमित दोष बियाजुइगु मेपाखें तापाक्क थःथाय् हे शरण बियादी।
इमिसं छिकपिनि मनूतय्त स्यंकेत दुनें दुनें ग्वसाः ग्वयाच्वंगु दु, इमिसं छिं यय्कादीपिं मनूतय्गु विरोधय् जाः ग्वयाच्वंगु दु।
अले हाकिमतय्सं वयात धाल, “छ व यर्मिया निम्हं वनाः सुला च्वँ! छिपिं गन दु धकाः सुनानं मसीमा।”
उकिया पलेसा जुजुं थःकाय् यरहमेल, अज्रीएलया काय् सरायाह व अबदीलया काय् शेलेम्याहयात च्वमि बारूक व यर्मिया अगमवक्तायात ज्वनाः हयेगु आज्ञा बिल। तर परमप्रभुं इमित सुचुकादीगु खः।
थ्व खँ न्यनाः इमिसं वय्कःयात कय्केत ल्वहं काल। तर वय्कः इमिसं मखंक सुरुक्क देगलं पिहां झाल।
अय्जूगुलिं विश्वासीतय्सं उघ्रिमय् पावलयात समुद्र सिथय् छ्वयाबिल। सिलास व तिमोथी जक अन हे च्वनाच्वन।
संसार इपिं च्वने बहःगु मजुल। इपिं मरुभूमिं मरुभूमिं, पहाडं पहाडं बिस्युं जुइ माल। अले गुफा गुफाय्, पाक्व पाक्वय् सुलाः जुइ माल।
उकिं व मिसायात अजिङ्गरया न्ह्यःनं मरुभूमिइ बिस्युं वनेत तसकं तःधिकःम्ह इमायागु निपा पपू छुनाबिल। अन हे व मिसायात स्वदँ व खुला लहिना तल।
अले व मिसा मरुभूमिइ परमेश्वरं दय्का तयादीगु थासय् बिस्युं वन। अन हे व मिसायात द्वःछि व निसः व खुइन्हु तक लहिना तयादिल।