30 ख्वया जूपिं मनूत आः दुःख मताःपिं मनूत थें च्वनाच्वँ। न्हिलाः जूपिं लय्ताःपिं थें मच्वंक च्वँ। न्यानाः हयागु नं थःगु मखु थें याना च्वँ।
वय्कःया तं धयागु घौपलखया निंतिं जक खः, वय्कःया दया माया मसीतले दयाच्वनी। चच्छि ख्वये माःसां सुथय् ला जितः सुख दइ।
ख्वयेगु छगू ई दु, न्हिलीगु छगू ई दु। दुखं च्वनेगु छगू ई दु, प्याखं हुलेगु छगू ई दु।
वय्कलं मृत्युयात सदांया निंतिं नुनाछ्वयादी। परमप्रभु परमेश्वरं फुक्कसिगु मिखां ख्वःबि हुयादी। वय्कलं फुक्क पृथ्वीं थः प्रजाया बदनामी चीकाः छ्वयादी। परमप्रभु थःम्हं हे थ्व खँ धयादीगु दु।
हे यरूशलेमय् च्वंपिं सियोनया मनूत, हाकनं छिपिं ख्वयेमाली मखुत। छिपिं ग्वाहालिया निंतिं ख्वःगु सः तायेवं वय्कः गुलि दयां जाःम्ह जुयादी। छिमिगु बिन्ति न्यनेवं हे वय्कलं छिमित लिसः बियादी।
ई वःगु दु, दिं लिक्क वये धुंकल। न्याइम्ह लय्मतायेमा। मीम्ह दुःखी मजुइमा। छाय्धाःसा तं इमि फुक्क भीडयाके लाःगु दु।
“अब्राहामं वयात धाल – ‘काय्, म्वाना च्वंतले छं भिंगु भिंगु व बाबांलाःगु काये खन, लाजरसयाके धाःसा अबलय् छुं हे मदु, वं यक्व दुःखसिया वल। आः लाजरसयात सुख जुल, अले छं सास्ती नया च्वनेमाली।
छिपिं नयेपित्याका च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिमिसं लुधंके खनीतिनि। आः ख्वया च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिपिं लय्ताये दइतिनि।
आः प्वाः जाय्क नया च्वंपिं, छिपिं गुलि अभागी, लिपा छिमिसं नयेखनी मखु। आः न्हिलाः च्वंपिं मनूत, छिपिं गुलि अभागी, लिपा छिमिसं दुःख फयेमाली, अले ख्वयेमाली।
छिमित नं आः थथे हे दुःख ला जुइ। तर जि छिमित हानं नापलाः वये, अले छिपिं हानं लय्लय्ताइ। अले सुनानं छिमिगु आनन्द लाकाकाये फइ मखु।
यःपिं दाजुकिजापिं, जिं धायेत्यनागु खँ थ्व खः – ई अप्वः मदये धुंकल, आवंनिसें ब्याहा याये धुंकूम्ह मनू नं ब्याहा मयानिम्ह थें च्वनाच्वँ।
संसारयागु ज्याखँ याना च्वंपिन्सं याना मच्वंपिं थें जुयाच्वँ, छाय्धाःसा थ्व संसार याकनं हे मदयावनी।
वं थथःम्हं तुं तःधं जुयाः गुलि मोज यात, उलि हे छिमिसं नं वयात दुःखकष्ट व ख्वबि ब्यु। वयागु मनं थथे धाः ‘जि ला महारानी जुयाच्वनागु दु। जि विधवा मिसा मखु। जिं गुबलें हे नं दुखं च्वनेमाली मखु।’
सिंहासनयागु दथुइ च्वंम्ह चीधिकःम्ह भ्याःचा हे इमित ज्वइम्ह जुइ। अले इमित वय्कलं हे गुबलें मसुइगु बुंगाःचाय् ब्वना यंकादी। अले परमेश्वरं हे इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि हुयादी।”