16 धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “प्रभुयागु मन सुनां सीके फु? प्रभुयात स्यने फुम्ह सु दु?” न्ह्यागु हे जूसां झी विश्वासीतय्के ख्रीष्टयागु मन दु।
थुकथं पृथ्वीं फुक्क कथंयागु घाँय्, पुसा दुगु अन्नमा व फलफुल सइगु सिमात बुइकल। परमेश्वरयात थ्व बांलाः ताल।
छिं परमेश्वरयागु गुप्ति सल्लाह न्यनादियागु दु ला? अथवा फुक्क बुद्धिया खँ छिं थःगु दुने जक तया तयेगु ला?
“सुं मनू परमेश्वरया लागि ज्याय् वइ ला? सुं दुग्यां दुम्ह मनुखं नं वय्कःयात फाइदा बी फइ ला?
“दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरलिसें जवाःसवाः याइम्हय्सिनं वय्कःयात भिंके फइ ला? परमेश्वरयात दोष ब्यूम्हय्सिनं वय्कःयात लिसः बीमा।”
थुपिं अगमवक्तात मध्ये सुं नं परमप्रभुया सभाय् च्वंगु मदु। थुपिं मध्ये सुनानं वय्कःयात खंगु मदु वा वय्कःया वचन न्यंगु मदु। थुपिं मध्ये सुनानं वय्कःया वचन ध्यान बियाः न्यंगु मदु।
आवंनिसें जिं छिमित दास धकाः धाये मखुत, छाय्धाःसा मालिकं याःगु ज्याखँ दासं सी मखु। जिं छिमित जिमि पासापिं धकाः धयागुलिं बाःनं जितः धयादिक्व खँ जिं छिमित धयागु दु।
वय्कःयागु मन सीके फुम्ह सु दु? वय्कःयात सल्लाह बी फुम्ह सु दु?
अले थ्व हे पवित्र आत्मां छम्हय्सित बुद्धि बियादीसा मेम्हय्सित ज्ञान बियादी।