Maa dena soŋe a ɡɛ wesoŋa nɔ n nyu bini tonɛ, buɡ la ta, dɛ Rebɛka deno forɛ le, asɛ o polvii chɔŋɛ o vam ta, dɛ baa kaa bule la ta dɛ́ ka dɔ nee la. Asɛ n ŋɔ o be ŋɔ, ‘Tolo, n dɛ soŋe, tɛ mɛ nee nɔ ane n nyɔ.’
Asɛ o ir kaa Sarefat. Waa dɛ tel bwɛɛ la doonyoa la, dɛ luhaah bɛl lɔ bela dɛɛ nyin damara. Anee Elaeja ŋɔ o be ŋɔ, “N dɛ soŋe, ka ɛ nee tama ba tɛ mɛ ń nyɔ.”
lɔr ne nyɔɡre aa ba kpoe ba. Wee nyɛɡre ne pua hɛŋle ɡbo harɛ ta peuwɔb aa ban ha, dɛkalkɛ naate waa dɛ nyin ba waa la ɛɛ tɔ ba siee, dɛ́ la ba ne bela nesɔn aa bula dɛɛ le.
Belaa haah la nyoa kpo, o chaŋo ŋɔ, “Fini te Juu te dɛ soŋe Samaria haah ne aa?” Dɛ Juu tena dɛ kɔɡɛ Samaria tena taeh, dɛ baa sɛh ba ne baa pɛ numoli ne loɡa kwara.