Naa doo nɔngkɔ kpang, rang bang kagn teteng ɓuru, ka ruu ɓɔɔ, zang ɓɔɔ nɛ̀ɛ́ seepaa nɛɛ nihn, nɛ̀ɛ́ daa ka dang manɛ. A zang ɓɔɔ nɛ̀ɛ́ ti seepaa nɛɛ dang manɛ, a ka bii ɓuru ɓɛɛ.’
Ri mã zang ɓɔɔ ri shing danggn tɔ danggn, ri kɔɔ ri nɛɛ ri yáa danggn kɔ ri shing ɓee kpang. Ri kɔɔyi nɛɛ, “Rùu dàng jĩng dɔɔli ka gbongkarɛ, tɔ̀ɔ, ruu daa nɔng ɓɔɔ Laa roo kpanti ɓɛɛ kati.”
Zang keɓe, ri daa ɓarɛ ka nɔng waa. Ka ruu ɓɔɔ, ɓi buru ɓarɛ kɔ nwang kaa naa Laa ɓarɛ, ri ti tuu yuu ɓarɛ ka rɛɛ vuu ɓɔɔ yusɛ̃ɛ nɛɛ tuu ri kagn kɔ jong ɓɛɛ. Ri rɛ̃rɛ ɓarɛ ka yuu rɛɛ vuu ɓɔɔ ka koo keɓe kɔ shɛ̃ɛning.
A n kasɛ wu nyaa nɛɛ, “Dabang, ɓi mɔkɔ zirɛ.” A kɔɔ m nɛɛ, “Wee ɓi rɛɛ zang ɓɔɔ ri wɔ nɛɛ jĩng dannang bang kaɓa ɓɛɛ, a ri sɔɔ fɔ̃ɔrɔ ɓarɛ kaa nɛɛ zĩi Jaa Mɛ̀ɛrɛ́, a tu kaa puru shãa shãa.”