مکاشفه 13:6 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ او زبان خود را به کُفرگویی علیه خدا گشود و به نام او و مأوای آسمانی او با تمام ساکنان آن ناسزا می‌گفت.

هزارۀ نو

⁶ پس دهان خود را به کفرگویی بر خدا گشود و به نام او و به مسکن او، یعنی آنان که در آسمان می‌زیند، اهانت کرد.

Persian Old Version

⁶ پس دهان خود را به کفرهای برخدا گشود تا بر اسم او و خیمه او و سکنه آسمان کفر گوید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ در تمام این مدت، به اسم خدا و معبد و تمام کسانی که در آسمانند کفر می‌گفت.

مژده برای عصر جدید

⁶ او زبان خود را به كفرگویی علیه خدا گشود. به او و مأوای آسمانی او با تمام ساكنان آن ناسزا می‌گفت.

کتاب مقدس به زبان بندری

⁶ اُ لُوِ خو واز ایکه به کُفر گُفتِن به خدا و کُفر گُفتِن به نُمِ اُ و به اُ جایی که تووش زندگی اَکُنت، یعنی به اُشُ که توو آسَمُن زندگی اَکُنِن.

مکاشفه 13:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 3:1

سرانجام ایّوب لب به سخن گشود و روز تولّد خود را نفرین کرد:

مزامیر 73:9

حرف‌های کُفرآمیز به ضد خدا می‌زنند، و با دیگران با گستاخی برخورد می‌کنند.

دانیال 11:36

«پادشاه سوریه هرچه دلش بخواهد انجام خواهد داد. او خود را برتر و بالاتر از خدایان خواهد دانست و به خدای خدایان کُفر گفته تا فرارسیدن زمان مجازاتش، به این کار ادامه می‌دهد، زیرا آنچه خدا مقرّر فرموده، واقع می‌شود.

دانیال 7:25

او بر ضد خدای متعال سخن گفته بر مقدّسین ظلم خواهد کرد و خواهد کوشید که تمام قوانین و جشن‌های مذهبی را تغییر بدهد. مقدّسین خدا مدّت سه سال و نیم تحت تسلّط او خواهند بود.

دانیال 7:8

در‌حالی‌که به شاخ‌هایش نگاه می‌کردم، دیدم یک شاخ کوچک از بین شاخ‌ها پیدا شد و سه شاخ از شاخ‌های اوّل از بیخ کنده شد. این شاخِ کوچک چشمانی مثل چشمان انسان داشت و از دهانش سخنان تکبّرآمیز جاری بود.

مَتّی 12:34

ای مارها، شما که آدم‌های شریری هستید چگونه می‌توانید سخنان خوب بگویید؟ زیرا زبان از آنچه دل را پُر ساخته است سخن می‌گوید.

مَتّی 15:19

زیرا افکار پلید، قتل، زنا، فسق، دزدی، شهادتِ دروغ و افترا از دل سرچشمه می‌گیرند،

یوحنا 1:14

کلمه انسان شد و در میان ما ساکن گردید. ما جلالش را دیدیم، جلالی شایستۀ پسر یگانۀ پدر و پُر از فیض و راستی.

رومیان 3:13

گلویشان قبر گشاده است، زبانشان را برای فریب‌دادن بکار می‌برند و از لب‌هایشان سخنانی مانند زهر مار جاری است.

کولسیان 1:19

زیرا خشنودی خدا در این بود که او دارای الوهیّت کامل باشد.

کولسیان 2:9

زیرا الوهیّت به‌طور کامل در وجود مسیح مجسم شد

عبرانیان 9:2

خیمه‌ای که از دو قسمت تشکیل شده بود: در قسمت بیرونی که مکان مقدّس خوانده می‌شد، چراغدان و میز نان و نان مقدّسی که به خدا تقدیم شده بود، قرار داشت.

عبرانیان 9:24

زیرا مسیح به آن مکان مقدّسی که ساختۀ دست‌های انسان و فقط نشانه‌ای از آن مکان مقدّس باشد وارد نشده است، بلکه او به خودِ آسمان وارد شد تا در حال حاضر از جانب ما در پیشگاه خدا حضور داشته باشد.

مکاشفه 11:12

آنگاه آن دو، صدای بلندی از آسمان شنیدند که به آنان می‌گفت: «به اینجا صعود نمایید!» و آنان پیش چشم دشمنان خود در ابری به آسمان رفتند.

مکاشفه 12:12

پس ای آسمان‌ها و همۀ ساکنان آن‌ها شادی کنید. امّا وای بر شما، ای زمین و ای دریا، زیرا ابلیس به‌سوی شما آمده است و از این‌که می‌داند مهلت زیادی ندارد، بسیار خشمگین است.»

مکاشفه 15:5

پس از این دیدم که معبد، یعنی خیمهٔ شهادت، در آسمان گشوده شد

مکاشفه 18:20

ای آسمان از نابودی او شادی کن! ای مقدّسین و رسولان، و ای انبیا شادی کنید، چون خداوند انتقام شما را از او گرفته است!

مکاشفه 21:3

از تخت صدای بلندی شنیدم که می‌گفت: «اکنون مسکن خدا در میان آدمیان است و او در بین آنان ساکن خواهد شد و آنان قوم او، و او خدای آنان خواهد بود.

مکاشفه 4:1

پس از آن نگاه کردم و در آسمان دری گشاده دیدم و همان صدایی که در آغاز شنیده بودم، صدایی مانند شیپور به من ‌گفت: «بالا بیا، و من آنچه را که باید بعدازاین رُخ دهد به تو نشان خواهم داد.»

مکاشفه 4:4

در پیرامون این تخت بیست و چهار تخت دیگر بود و روی آن‌ها بیست و چهار پیر نشسته بودند. آن‌ها لباس سفید به تن و تاج زرّین بر سر داشتند.

مکاشفه 5:13

آنگاه شنیدم که همۀ موجودات آسمان و زمین و زیر زمین و دریا و هرچه در آن‌ها است می‌سراییدند: «ستایش و حرمت، جلال و قدرت، از آن تخت‌نشین و برّه باد تا ابد!»

مکاشفه 7:15

به‌این‌سبب آن‌ها در برابر تخت خدا هستند و او را شب و روز در معبدش خدمت می‌کنند و آن تخت‌نشین آنان را پناه خواهد داد.

مکاشفه 7:9

سپس نگاه کردم و جمعیّت عظیمی را دیدم که کسی قادر به شمارش آن‌ها نبود. از همۀ ملل و همۀ قبایل و امّت‌ها و زبان‌ها در جلوی تخت و در مقابل برّه ایستاده بودند. آن‌ها لباس سفیدی به تن داشتند و شاخۀ نخل در دستشان بود