نِحِمیا 9:1 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ در روز بیست و چهارم همان ماه، تمام قوم اسرائیل جمع شدند تا با روزه، پوشیدن پلاس، و ریختن خاک بر سرشان اندوه خود را نسبت به گناهانشان نشان دهند.

هزارۀ نو

¹ در روز بیست و چهارم همان ماه، بنی‌اسرائیل روزه‌دار و پلاس در بر و خاک بر سر گرد آمدند.

Persian Old Version

¹ و در روز بیست و چهارم این ماه، بنیاسرائیل روزهدار و پلاس دربر و خاک برسر جمع شدند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

^1-2 در روز بیست و چهارم همان ماه، بنی‌اسرائیل جمع شدند تا روزه بگیرند. آنها لباس عزا بر تن داشتند و بر سر خود خاک ریخته بودند. بنی‌اسرائیل که خود را از تمام بیگانگان جدا کرده بودند ایستادند و به گناهان خود و اجدادشان اعتراف نمودند.

مژده برای عصر جدید

¹ در روز بیست و چهارم همان ماه، جمع شدند تا با روزه، اندوه خود را نسبت به گناهانشان نشان دهند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ و در روز بیست و چهارم این ماه، قوم اسرائیل روزه‌دار و پلاس در بر و خاک بر سر جمع شدند.

نِحِمیا 9:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 1:2

روز سوّم مَرد جوانی از اردوی شائول با لباس پاره و خاک بر سر ریخته، نزد داوود آمد. او روی به خاک نهاد و تعظیم کرد.

۲تواریخ 20:3

یِهوشافاط هراسان شده برای راهنمایی نزد خداوند دعا کرد. سپس او فرمان داد که مردم در سراسر یهودیه روزه بگیرند.

۲تواریخ 7:10

در روز بیست و سوّم ماه هفتم، سلیمان مردم را به خانه‌های خود فرستاد. همه به‌خاطر نیکویی که خداوند به داوود، سلیمان و قوم خود اسرائیل نشان داده بود، شادمان و خوشحال بودند.

عِزرا 8:21

در آنجا، در کنار نهر اَهْوا، از همه خواستم تا با هم روزه بگیریم و با فروتنی از خدای خویش بخواهیم که ما را در سفرمان رهبری کند و ما و فرزندانمان و اموالمان را محافظت فرماید.

عِزرا 8:23

از‌این‌رو، ما روزه گرفتیم و نزد خدا دعا کردیم تا خدا خودش از ما مراقبت کند و او هم دعاهای ما را مستجاب نمود.

نِحِمیا 8:2

پس مردان، زنان و کودکانی که در سنی بودند که درک می‌کردند، گردهم آمدند و عِزرا آن کتاب را به آنجا آورد.

اِستر 4:16

«برو و تمام یهودیان مقیم شهر شوش را جمع کن. همگی روزه بگیرید و تا سه روز و سه شب چیزی نخورید و نیاشامید. من و ندیمه‌هایم نیز همین کار را انجام خواهیم داد. بعد از آن من به حضور پادشاه خواهم رفت، هرچند که این عمل برخلاف قانون است. حتّی اگر لازم باشد در این راه بمیرم، خواهم مرد.»

اِستر 4:3

در تمام استان‌ها و در هر جا که فرمان پادشاه به اطّلاع مردم می‌رسید، یهودیان با صدای بلند می‌گریستند. آن‌ها روزه می‌گرفتند، گریه و ناله می‌کردند و بسیاری از آنان پلاس پوشیده بر خاکستر می‌نشستند.

ایّوب 2:12

وقتی آن‌ها ایّوب را از دور دیدند، او را نشناختند. بعد با صدای بلند گریستند، لباس خود را دریدند و خاک بر سَرخود پاشیدند.

اِشعیا 22:12

آنگاه یَهْوه، خدای متعال، از شما خواست گریه و سوگواری کنید، سرهایتان را بتراشید و پلاس بر تن کنید.

یوئیل 2:12

خداوند می‌فرماید: «با وجود این‌ها، با تمام دل خود، با روزه و گریه و ماتم به‌سوی من بازگردید.

لاویان 23:34

«به بنی‌اسرائیل بگو که در روز پانزدهم از ماه هفتم، عید خیمه‌ها را به مدّت هفت روز در حضور من برگزار کنند.

لاویان 23:39

«در روز پانزدهم ماه هفتم، وقتی محصول زمین را جمع می‌کنید، به مدّت هفت روز برای خداوند عید بگیرید. روزهای اوّل و هشتم عید، روزهای استراحت می‌باشند.

یوشع 7:6

یوشع و رهبران اسرائیل لباس خود را دریدند و تا شام در برابر صندوق پیمان خداوند به خاک افتاده خاک بر سَرخود ریختند.

مکاشفه 11:3

و من دو شاهد خود را که پلاس‌ بر تن خواهند داشت خواهم فرستاد و آن‌ها در تمام آن هزار و دویست و شصت روز نبوّت خواهند کرد.»

داوران 20:26

بار دیگر مردم اسرائیل با تمام سپاه خود به ‌بِیت‌ئیل‌ رفتند و شروع به گریه کردند. آن‌ها در حضور خداوند نشستند و تا غروب روزه گرفتند و قربانی سوختنی و سلامتی به حضور خداوند تقدیم کردند.

۱سموئیل 4:12

در همان روز، مردی از طایفۀ بنیامین از میدان جنگ گریخت و با جامه‌ای دریده و با خاک بر سر پاشیده، خود را به شیلوه رسانید.

۱سموئیل 7:6

پس همهٔ آن‌ها در مِصفَه جمع شدند. از چاه آب کشیدند و به حضور خداوند ریختند و در آن روز همه‌ روزه گرفتند و گفتند: «ما نزد خداوند گناهکار هستیم.» در آن روز، سموئیل در مِصفَه بنی‌اسرائیل را داوری کرد.