نِحِمیا 4:23 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²³ نه من، نه همراهانم، نه خادمانم و محافظینِم حتّی در شب نیز لباس خود را از تن در نیاوردیم و هرکدام اسلحۀ خود را در دست داشتیم.

هزارۀ نو

²³ پس من و برادران و خادمانم و نگهبانانی که از پی من می‌آمدند، هیچ‌یک جامه از تن به در نمی‌کردیم؛ و هر کس با سلاح خود به آب می‌رفت.

Persian Old Version

²³ و من و برادران و خادمان من و پاسبانی که در عقب من میبودند، هیچکدام رخت خود را نکندیم و هر کس بااسلحه خود به آب میرفت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²³ در تمام این مدت هیچ‌کدام از ما لباس خود را درنیاوردیم و همیشه با خود اسلحه داشتیم، هم من، هم برادرانم، هم افرادم و هم محافظانم. حتی وقتی برای آب خوردن می‌رفتیم، اسلحهٔ خود را به زمین نمی‌گذاشتیم.

مژده برای عصر جدید

²³ من، همراهان، کارگران و محافظین من حتّی در شب، لباس خود را از تن در نیاوردیم و هرکدام اسلحهٔ خود را در دست داشتیم.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²³ و من و برادران و خادمان من و نگهبانانی که در عقب من می‌بودند، هیچکدام رخت خود را نکندیم و هر کس با اسلحه خود به آب می‌رفت.

نِحِمیا 4:23 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

نِحِمیا 4:22

در این هنگام به تمام مردانی که مسئولیّتی داشتند، گفتم که هر‌کس با کارگرانش شب را در اورشلیم بماند. بنابراین ما توانستیم از شهر در شب نگهبانی کنیم و هنگام روز کار کنیم.

نِحِمیا 5:1

پس از چندی، بسیاری از مردم، زن و مرد علیه یهودیان دیگر شروع به شکایت کردند.

نِحِمیا 5:16

من تمام نیروی خود را صرف ساختن دیوار کردم و هیچ زمینی نخریدم و همۀ کارکنان من در ساختن دیوار به من پیوستند.

نِحِمیا 7:2

برادرم حَنانی و حَنَنیا افسر فرماندۀ دژ را به سمت فرمانداری اورشلیم گماشتم. حَنَنیا مردی درستکار و خداترس بود و همتایی نداشت.

یوئیل 2:8

مانع یکدیگر نمی‌شوند، بلکه در صف خود مستقیماً پیش می‌روند، خط دفاع را می‌شکنند و هیچ سلاحی نمی‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد.

۱قرنتیان 15:10

امّا به‌وسیلهٔ فیض خدا آنچه امروز هستم، هستم و فیضی که او نصیب من گردانید، بیهوده نبود، زیرا من از همۀ ایشان بیشتر زحمت کشیدم، گرچه واقعاً من نبودم، بلکه این فیض خدا بود که با من کار می‌کرد.

داوران 5:11

گوش فرادهید! انبوه مردم با هیاهو در کنار چاه‌ها از پیروزی خداوند و پیروزی مردم اسرائیل سخن می‌گویند! سپس قوم خدا به‌طرف دروازه‌های شهر حرکت کردند.

داوران 9:48

با همراهان خود به بالای کوه صَلمون رفت. تبری را به دست گرفته شاخۀ درختی را بُرید و آن‌ را بر شانۀ خود گذاشت. آنگاه به همراهان خود گفت: «شما هم فوراً همان کاری را بکنید که من کردم!»