سوگنامه 1:9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ لکّه‌ٔ ننگی بر دامنش بود، ولی او به عاقبت خود نمی‌اندیشید. سقوط او وحشتناک بود و کسی نبود که او را تسلّی دهد. دشمنانش پیروز شدند و او در حضور خداوند زاری می‌کند و رحمت می‌طلبد.

هزارۀ نو

⁹ نجاست او بر دامنش بود، و به سرانجام خویش نمی‌اندیشید؛ از این رو سقوطش حیرت‌انگیز است، و او را تسلی‌بخشی نیست. «خداوندا، بر فلاکتم بنگر، زیرا که دشمن پیروز گشته است!»

Persian Old Version

⁹ نجاست او در دامنش میباشد و آخرت خویش را به یاد نمی آورد. و بطور عجیب پست گردیده، برای وی تسلی دهندهای نیست. ای یهوه مذلت مرا ببین زیرا که دشمن تکبر مینماید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ لکهٔ ننگی بر دامن اورشلیم بود، اما او اعتنایی نکرد؛ او به عاقبت خود نیاندیشید و ناگهان سقوط کرد. اینک کسی نیست که او را تسلی دهد. او فریاد برمی‌آورد، «خداوندا، به مصیبتم نگاه کن، زیرا دشمن بر من پیروز شده است.»

مژده برای عصر جدید

⁹ لکهٔ ننگی بر دامنش بود ولی او اعتنایی به آن نکرد، پس به وضع وحشتناکی سقوط نمود و کسی نبود که او را تسلّی دهد. دشمنانش پیروز شدند و او در حضور خداوند زاری می‌کند و رحمت می‌طلبد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ نجاست او در دامنش می‌باشد و آخرت خویش را به یاد نمی‌آورد. و به طوری عجیب پست گردیده، برای وی تسلی دهنده‌ای نیست. «ای یهوه، فلاکتم را ببین، زیرا که دشمن پیروز گشته است!»

سوگنامه 1:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 16:12

شاید خداوند غم و پریشانی مرا ببیند و به‌خاطر این دشنام‌ها، مرا برکت بدهد.»

۲پادشاهان 14:26

خداوند مصیبت عظیمی در میان بنی‌اسرائیل دید و کسی نبود که به ایشان کمک کند.

نِحِمیا 9:32

«ای خدا، خدای ما، تو چقدر عظیم هستی! چقدر مهیب و چه اندازه قدرتمند! تو با وفاداری وعده‌های عهد خود را نگاه می‌داری. از زمانی‌‌که امپراتور آشور ما را مورد ستم قرار داد تا به امروز چقدر رنج کشیده‌ایم! پادشاهان ما، رهبران ما، کاهنان و انبیای ما، نیاکان ما و تمام مردم چقدر رنج کشیده‌اند. به یادآور که ما چقدر رنج کشیده‌ایم!

مزامیر 119:153

درد و رنج مرا ببین و رهایی‌ام بده، زیرا شریعت تو را فراموش نکرده‌ام.

مزامیر 140:8

خداوندا، مگذار که شریران به مراد خود برسند و نقشه‌های پلید خود را عملی سازند.

مزامیر 25:18

به غم‌ها و دردهایم توجّه فرما و همهٔ گناهانم را ببخش.

مزامیر 69:21

به‌جای خوراک، به من زهر تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، به من سرکه دادند.

خروج 3:17

من تصمیم گرفته‌ام که شما را از مصر، جایی‌که در آن عذاب می‌کشید، بیرون بیاورم. من شما را به سرزمینی که شیر و عسل در آن جاری است خواهم برد، سرزمینی که اکنون کنعانیان، حِتّیان، اَموریان، فِرزّیان‌، حِویان و یِبوسیان در آن زندگی می‌کنند.

خروج 3:7

آنگاه خداوند گفت: «من مصیبت قوم خود را که در مصر هستند دیده‌ام و ناله و زاری آن‌ها را از دست سرکارگرانشان شنیده‌ام، و از عذابی که می‌کشند، کاملاً آگاهم.

خروج 4:31

آن‌ها ایمان آوردند و چون شنیدند که خداوند به بنی‌اسرائیل توجّه نموده و مصیبت‌های آن‌ها را دیده است، همگی تعظیم کرده خدا را سجده و پرستش نمودند.

جامعه 4:1

آنگاه در مورد ظلم و ستمی که در زیر آفتاب جریان دارد، فکر کردم. مردم مظلوم را دیدم که اشک می‌ریزند، امّا هیچ‌کس آن‌ها را تسلّی نمی‌داد و کسی به دادشان نمی‌رسید، چون کسانی‌ که بر آن‌ها جفا می‌کردند، دارای زور و قدرت هستند.

اِشعیا 3:8

آری، اورشلیم می‌لغزد، و یهودا می‌افتد! تمام گفتار و کردار آن‌ها به ضد خداوند است؛ آشکارا به خود خدا توهین می‌کنند.

اِشعیا 37:17

اکنون، ای خداوند، گوش بده و به آنچه بر ما می‌گذرد نظر کن، و به آنچه سَنحاریب برای اهانت به تو، خدای زنده می‌گوید، گوش فراده.

اِشعیا 37:23

آیا تو می‌دانی به چه کسی اهانت کرده مسخره‌اش می‌کنی؟ تو نسبت به من، خدای قدّوس اسرائیل، بی‌حرمتی کرده‌ای.

اِشعیا 37:29

خبر شدّت خشم و غرور تو به من رسیده است. اکنون قلّابی بر دماغت و لگامی بر دهانت خواهم گذاشت و تو را از همان راهی که آمده‌ای، برخواهم گردانید.»

اِشعیا 37:4

امپراتور آشور فرماندهٔ خود را فرستاده تا به خدای زنده توهین کند. باشد که یَهْوه، خدای تو این توهین‌ها را بشنود و کسانی را که چنین چیزهایی را گفته‌اند، مجازات کند. پس برای بازماندگان قوم ما به حضور خدا دعا کن.»

اِشعیا 40:2

مردم اورشلیم را دل‌گرم کنید. به آن‌ها بگویید رنج‌های‌ ایشان به پایان رسیده و گناهانشان بخشیده شده است. من آن‌ها را به‌خاطر گناهانشان دو چندان مجازات کرده‌ام.»

اِشعیا 47:7

فکر می‌کردی که تو تا ابد ملکه خواهی بود؛ به این چیزها توجّهی نکردی و به عاقبت کار نیندیشیدی.

اِشعیا 51:19

این دو بلا بر تو نازل شده است: زمینت در جنگ ویران شده و مردمانت گرسنه هستند. کسی نیست که تو را تسلّی دهد.

اِشعیا 54:11

خداوند می‌گوید: «ای اورشلیم، ای شهر رنج‌دیده و بیچاره که تسلّی‌دهنده‌ای نداری، من بنیادهای تو را از نو با سنگ‌های قیمتی خواهم ساخت.

اِرمیا 13:27

او کارهای زشت شما را دیده است که چگونه مثل مردی که شهوتِ تصاحب زن همسایۀ خود را دارد و مثل اسب نری که به‌دنبال مادیان است، شما بر روی تپّه‌ها و در دشت‌ها در پی خدایان بیگانه هستید. وای بر شما ای مردم اورشلیم! کی از این گناهان پاک خواهید شد؟

اِرمیا 16:7

کسی بر سر سفرۀ شخص دیگری به‌منظور تسلّی و دل‌داری او در مرگ عزیزانش نخواهد نشست، حتّی اگر آن شخص والدین خود را از دست داده باشد.

اِرمیا 2:34

لباس‌هایت از خون بی‌گناهان و بیچارگان، و نه از خون دزدان، لکّه دار ‌است. «باوجوداین

اِرمیا 48:26

خداوند گفته است: «موآب را مست کنید چون علیه من شوریده است. موآب در استفراغ خود خواهد غلتید و مردم بر او خواهند خندید.

اِرمیا 5:31

انبیا چیزی جز دروغ نمی‌گویند، کاهنان طبق دستور انبیا حکومت می‌کنند و قوم من هم اعتراضی ندارند. سرانجام آن‌ها چه خواهند کرد؟»

اِرمیا 50:29

«به کمان‌داران بگویید به بابِل حمله کنند و نگذارند هیچ‌کس فرار کند. آن‌ را به جزای کارهایش برسانند، و با او همان‌طور رفتار کنند که او با دیگران رفتار کرده است، چون او با غرور علیه من، تنها قدّوس اسرائیل، عمل نموده است.

سوگنامه 1:17

«دست‌های خود را برای کمک دراز می‌کنم، ولی کسی به یاری من نمی‌آید. خداوند دشمنانی را از هر سو علیه من فرستاده است و آن‌ها از من نفرت دارند.

سوگنامه 1:21

«ناله‌های مرا همه می‌شنوند، ولی فریادرسی نیست. دشمنان از مصیبت‌هایی که تو بر سرم آوردی، خوشحال شدند. خداوندا، آن روزی را که وعده داده‌ای، بیاور و دشمنانم را هم به بلای من گرفتار نما.

سوگنامه 2:13

ای اورشلیم به تو چه بگویم و تو را با چه مقایسه کنم؟ چگونه تو را تسلّی دهم؟ زیرا هیچ‌کسی مثل تو رنج نکشیده است. غم‌ها و مصیبت‌هایت همچون دریایی بزرگ و بی‌کران است و کسی نیست که تو را شفا دهد.

سوگنامه 4:1

چگونه طلاهای ما جلای خود را از دست داده و بی‌ارزش شده‌اند! و سنگ‌های مقدّس معبدِ بزرگ در کوچه‌ها افتاده‌اند.

سوگنامه 5:1

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

هوشع 2:14

پس من دوباره او را فریفته کرده به بیابان خواهم برد و با سخنان محبّت‌آمیز دل او را به دست خواهم آورد.

صَفَنیا 2:10

مردم موآب و عَمون به‌خاطر غرور خود به چنین سرنوشتی دچار خواهند شد، زیرا به قوم خداوند متعال اهانت کرده آن‌ها را مسخره نمودند.

یوحنا 11:19

و بسیاری از اهالی یهودیه نزد مرتا و مریم آمده بودند تا به‌خاطر مرگ برادرشان آن‌ها را تسلّی دهند.

تثنیه 26:7

آنگاه ما برای کمک به درگاه یَهْوه، خدای اجدادمان فریاد برآوردیم، و خداوند صدای ما را شنید و رنج و مشقّت و بدبختی ما را دید.

تثنیه 32:27

امّا حاضر نبودم که دشمنانشان با برداشتی اشتباه بگویند، 'ما بر آن‌ها پیروز شدیم؛ این یَهْوه نبود که باعث شکست آن‌ها شد.'

تثنیه 32:29

اگر آن‌ها فهم و شعور داشتند، می‌فهمیدند و عاقبت خود را درک می‌کردند.

۱پطرس 4:17

وقت آن رسیده است که داوری فرزندان خدا شروع شود و اگر ما اوّلین کسانی هستیم که داوری می‌شویم، عاقبت کسانی‌ که انجیل خدا را رد کردند، چه خواهد بود؟

۱سموئیل 1:11

حَنّا نذر کرده گفت: «ای خداوند متعال، بر رنج کنیز خود نظر کن و مرا به‌ یاد آور! مرا فراموش نکن! اگر پسری به من عطا فرمایی، قول می‌دهم که او را وقف تو کنم و تا زمانی‌‌که زنده باشد موی سر او هرگز تراشیده نشود.»