یونس 2:4 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر معبد مقدّس تو را نخواهم دید.

هزارۀ نو

⁴ گفتم: ”از چشم تو افتادم. چگونه دیگر‌بار بر قُدس تو خواهم نگریست؟“

Persian Old Version

⁴ و من گفتم از پیش چشم توانداخته شدم. لیکن هیکل قدس تو را باز خواهم دید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ به خود گفتم که مرا از نظر خود دور انداخته‌ای و دیگر نمی‌توانم خانهٔ مقدّست را ببینم.

مژده برای عصر جدید

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر عبادتگاه مقدّس تو را نخواهم دید.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و گفتم: ”از چشم تو افتادم. لیکن معبد قُدس تو را باز خواهم دید.“

یونس 2:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 8:48

اگر ایشان با تمامی دل‌وجان خود، در سرزمین دشمنان خود که آن‌ها را به اسارت برده‌اند، توبه کنند و به‌سوی سرزمینی که به نیاکانشان دادی و شهری که تو برگزیدی و معبد بزرگی که من به نام تو ساخته‌ام، نیایش کنند،

۱پادشاهان 9:7

آنگاه من قوم اسرائیل را از سرزمینی که به آن‌ها داده بودم، بیرون خواهم راند و معبد بزرگی را که به نام خود تقدیس کرده‌ام، از‌ نظر دور خواهم داشت و قوم اسرائیل ضرب‌المثل و مورد ریشخند بین همۀ ملّت‌ها خواهد شد؛

۲تواریخ 6:38

اگر ایشان با تمام دل‌وجان در سرزمین اسارت توبه کنند و به‌سوی سرزمین خود، که تو به پدرانشان بخشیدی و شهری که تو برگزیدی و معبد بزرگی که من به نام تو ساخته‌ام، دعا کنند،

مزامیر 31:22

من ترسیدم و فکر کردم که از‌ نظر او افتاده‌ام، امّا وقتی‌ از او کمک خواستم، او دعایم را مستجاب کرد.

مزامیر 42:8

خداوندا، به هنگام روز، محبّت بی‌پایان خود را عطا فرما تا شبانگاه سرود شکرگزاری تو را بخوانم و به درگاه تو ای خدای حیات‌بخش، دعا کنم.

مزامیر 5:7

امّا به‌خاطر محبّت عظیم تو، من می‌توانم به خانۀ تو داخل شوم و در معبد مقدّست، تو را با احترام پرستش نمایم.

مزامیر 88:6

مرا در ته گور نهاده و در اعماق تاریکی رها کرده‌ای.

مزامیر 88:7

خشم تو بر من سنگینی می‌کند و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

اِشعیا 38:17

به‌یقین تلخی‌ای که من تحمّل کردم، به نفع من خواهد شد. تو جان مرا از خطر می‌رهانی، و تمام گناهان مرا می‌بخشی.

اِشعیا 49:14

امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک کرده است! او ما را فراموش کرده است.»

اِرمیا 15:1

آنگاه خداوند به من گفت: «حتّی اگر موسی و سموئیل با هم در اینجا بودند و از من التماس می‌کردند، من به این مردم رحمی نمی‌کردم. آن‌ها را وادار کن که بروند و از نظرم دور شوند.

اِرمیا 7:15

من همۀ شما را از نظرم دور خواهم کرد، همان‌طور که با قوم و خویشان شما یعنی با قوم اسرائیل رفتار نمودم. من، خداوند چنین گفته‌ام.»

سوگنامه 3:54

آب از سرم گذشت و فکر کردم که به‌زودی خواهم مرد.

حزقیال 37:11

سپس خداوند گفت: «ای انسان فانی، این استخوان‌ها همه قوم اسرائیل هستند. اینک می‌گویند، 'استخوان‌های ما خشک شده‌اند و امید ما گُم گشته است؛ ما کاملاً منقطع شده‌ایم.'

دانیال 6:10

وقتی دانیال فهمید که چنین فرمانی صادر شده است، به خانۀ خود رفت و در بالاخانۀ خود، پنجره‌ای را که به‌سوی اورشلیم بود، باز کرد و مانند گذشته، روزی سه مرتبه زانو زده خدای خود را عبادت و پرستش می‌نمود.

یونس 2:7

وقتی در حال مرگ بودم، نزد تو، ای خداوند، دعا کردم و دعای من به پیشگاه مقدّس تو رسید.