Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




اِرمیا 9:15 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

15 پس گوش بده و بدان که من، خداوند متعال خدای اسرائیل، چه خواهم کرد. من به قوم خودم گیاهان تلخ برای خوردن و سَم برای نوشیدن خواهم داد.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

15 پس خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: اینک به این قوم طعام تلخ می‌خورانم، و زَهرابِه بدیشان می‌نوشانم،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

15 از این جهت یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین میگوید: «اینک من افسنتین راخوراک این قوم خواهم ساخت و آب تلخ به ایشان خواهم نوشانید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

15 پس خداوند لشکرهای آسمان، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: به این سبب به ایشان خوراک تلخ خواهم داد و آب زهرآلود خواهم نوشانید؛

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

15 پس گوش بده و بدان که من، خداوند متعال خدای اسرائیل، چه خواهم کرد. من به قوم خودم گیاهان تلخ برای خوردن و سَم برای نوشیدن خواهم داد.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

15 از این جهت یهوه صِبایوت، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: اینک من اَفسَنتین را خوراک این قوم خواهم ساخت و آب تلخ به ایشان خواهم نوشانید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




اِرمیا 9:15
19 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

تو قوم خود را گرفتار مشکلات سخت کرده‌ای و شراب گیج‌کننده به ما نوشانده‌ای.


به‌جای خوراک، به من زهر تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، به من سرکه دادند.


خداوند جامی در دست دارد که پُر از شراب خشم شدید او است. او آن‌ را به تمام شریران می‌نوشاند و آن‌ها تا آخرین قطره آن‌ را می‌نوشند.


اندوه را خوراک ما ساختی و جام ما را از اشک لبریز گرداندی.


غرور بشر پایان خواهد یافت و تکبّرش نابود خواهد شد. بُت‌ها کاملاً از میان خواهند رفت. در آن روز تنها خداوند جلال خواهد یافت.


چرا باید به انسان که زندگی او به نفس بینی‌اش بستگی دارد، ارزش قائل شد؟


«این است آنچه من، خداوند متعال دربارۀ انبیای اورشلیم می‌گویم: من به آن‌ها گیاه تلخ برای خوردن و زهر برای نوشیدن‌ خواهم داد، چون کُفر و بی‌ایمانی را در تمام این سرزمین رواج داده‌اند.»


من جنگ و گرسنگی و بیماری نصیبشان خواهم ساخت تا این‌که هیچ‌یک از آن‌ها در سرزمینی که به آن‌ها و به اجدادشان داده بودم، باقی نمانند.»


یَهْوه، خدای اسرائیل به من گفت: «این جام شراب از خشم من لبریز است. آن‌ را بگیر و نزد ملّت‌هایی که تو را نزدشان می‌فرستم، برده ایشان را از آن جام بنوشان.


من دیگر نخواهم گذاشت شما در رفاه باشید، و همه نابود خواهید شد. همۀ شما یا در جنگ خواهید مُرد یا از بیماری. حتّی یک نفر از شما باقی نمی‌ماند.


من مردم عیلام را از دشمنانشان که در صدد کشتن آن‌ها هستند، هراسان خواهم ساخت. در غضب خودم مردم عیلام را از بین خواهم برد و سپاهیان را در تعقیب آن‌ها خواهم فرستاد تا همۀ آن‌ها را نابود کنند.


قوم خدا می‌پرسد: «چرا این‌چنین ساکت نشسته‌ایم؟ بیایید تا به شهرهایی با دیوارهای مستحکم برویم و در آنجا بمیریم، زیرا یَهْوه، خدای ما، ما را به مرگ محکوم کرده است. او به ما زهری داده که باید آن‌ را بنوشیم، چون ما بر ضد او مرتکب گناه شده‌ایم.


او با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را بر من تلخ ساخته است.


وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.


یک‌سوّم مردم تو از گرسنگی و بیماری خواهند مُرد، یک‌سوّم دیگر خارج از شهر با شمشیر کشته خواهند شد و یک‌سوّم باقی‌مانده را در باد پراکنده کرده، با شمشیری از نیام کشیده، ایشان را دنبال خواهم کرد.


یک‌سوّم آن‌ را هنگامی‌که روزهای محاصره به سر آمد، در شهر در آتش بسوزان. یک‌سوّم دیگر را در اطراف شهر با شمشیر خُرد کن. بقیّه را در باد پراکنده کن، و من با شمشیر به‌دنبال آن خواهم رفت.


«خداوند شما و پادشاه برگزیدۀ شما را نزد قومی خواهد برد که نه شما می‌شناختید نه اجدادتان، و در آنجا خدایانی را که از چوب و سنگ ساخته شده‌اند، خدمت خواهید کرد.


خیلی مواظب باشید که امروز در میان شما هیچ مرد، زن، خانواده یا طایفه‌ای از یَهْوه، خدای ما روی برنگرداند و خدایان ملّت‌های دیگر را پرستش نکند، مبادا در میان شما ریشه‌ای باشد که میوهٔ تلخ و سمّی به‌بار آورد.


نام آن ستاره اَفْسَنتین بود. یک سوّمِ آب تلخ شد و بسیاری از مردم به علّت آب‌های تلخ مُردند.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ