اِرمیا 6:26 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁶ خداوند به قوم خود می‌گوید: «پلاس برتن کنید و در خاکستر بغلتید. مثل کسی‌ که تنها فرزندش را از دست داده باشد، با اشک‌های تلخ ماتم بگیرید، چون آن ویران‌گر به‌طور ناگهانی حمله خواهد کرد.

هزارۀ نو

²⁶ ای قوم عزیز من، پلاس در بر کن و در خاکستر غَلتان شو؛ مرثیه‌ای تلخ بخوان، چنانکه گویی برای یگانه فرزندت! زیرا که به ناگاه، هلاک‌کننده بر ما فرود خواهد آمد.

Persian Old Version

²⁶ ای دختر قوم من پلاس بپوش وخویشتن را در خاکستر بغلطان. ماتم پسر یگانه ونوحه گری تلخ برای خود بکن زیرا که تاراج کننده ناگهان بر ما میآید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁶ خداوند می‌فرماید: «ای قوم من، لباس ماتم بر تن کن و به عزا بنشین؛ مانند کسی که در مرگ تنها پسرش به عزا نشسته، به تلخی سوگواری کن، چون سربازان غارتگر، ناگهان بر تو هجوم خواهند آورد.

مژده برای عصر جدید

²⁶ خداوند به قوم خود می‌گوید: «پلاس برتن کنید و در خاکستر بغلتید. مثل کسی‌که تنها فرزندش را از دست داده باشد، با اشکهای تلخ ماتم بگیرید، چون او که قصد نابودی شما را دارد، به طور ناگهانی حمله خواهد کرد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁶ ‌ای دختر قوم من، پلاس بپوش، و خویشتن را در خاکستر بغلطان. ماتم کن گویی برای پسر یگانه‌ات، مرثیه‌ای تلخ سر ده، زیرا که هلاک کننده به ناگاه بر ما می‌آید.

اِرمیا 6:26 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 21:16

و خودش ‌به ‌اندازۀ مسافت پرتاب تیری از آنجا دور شده در مقابل او نشست. او با خودش ‌می‌گفت‌: «من ‌طاقت ‌دیدن مرگ پسرم‌ را ندارم.» همان‌طور که‌ آنجا نشسته ‌بود، شروع‌ کرد به‌ گریه‌کردن‌.

ایّوب 15:21

صداهای ترسناک در گوششان می‌پیچد. وقتی‌که فکر می‌کنند همه‌چیز بروفق مراد است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می‌گیرند.

ایّوب 2:8

ایّوب در میان خاکستر نشست و با یک تکّه سفال، بدن خود را می‌خارید.

اِشعیا 22:12

آنگاه یَهْوه، خدای متعال، از شما خواست گریه و سوگواری کنید، سرهایتان را بتراشید و پلاس بر تن کنید.

اِشعیا 22:4

بنابراین مرا تنها بگذارید تا به‌خاطر مرگ تمام قوم خودم سخت گریه کنم و برای تسلّی من کوشش نکنید.

اِشعیا 3:24

به‌جای بوی عطر خوش‌بو، آن‌ها بوی تعفّن خواهند داد؛ به‌جای کمربندهای زینتی، ریسمان ضخیم بر کمر آن‌ها بسته خواهد شد؛ به‌جای موهای زیبا، سر طاس خواهند داشت؛ به‌جای لباس‌ فاخر، پلاس بر تن خواهند کرد؛ و زیبایی آن‌ها به ننگ تبدیل خواهد شد.

اِشعیا 30:13

شما مقصّر هستید. شما مانند دیوار بلندی هستید که از بالا تا پایین تَرَک خورده ناگهان فرو خواهد ریخت.

اِشعیا 32:11

شما زندگی راحتی داشتید، آزاد از همۀ نگرانی‌ها، امّا اکنون باید از ترس بر خود بلرزید. لباس خود را درآورید، و با پارچه‌ای کهنه و مندرس عورت خود را بپوشانید.

اِرمیا 12:12

از آن سوی بلندی‌های بیابان، مردم برای غارت آمده‌اند. من چنان جنگی در این سرزمین برافروختم که دیگر کسی از آن در امان نخواهد بود.

اِرمیا 13:17

اگر گوش ندهید، به‌خاطر غرور شما در خفا خواهم گریست. برای قوم خدا که به اسارت رفته‌اند، به تلخی خواهم گریست و اشک خواهم ریخت.

اِرمیا 14:17

خداوند به من دستور داد تا دربارۀ اندوه خودم با مردم صحبت کنم و بگویم: «باشد تا شب و روز از چشمانم اشک جاری شود و هیچ‌وقت از گریستن باز نایستم، چون قوم من به‌شدّت مجروح و عمیقاً آسیب دیده است.

اِرمیا 15:8

زن‌های بیوه در سرزمین شما از دانه‌های شن کنار دریا بیشترند. من جوانان شما را کُشتم و مادرانشان را داغدیده کردم. من ناگهان نگرانی و وحشت را بر آنان مستولی نمودم.

اِرمیا 18:22

چپاول‌گران را به‌طور ناگهانی برای غارت آن‌ها بفرست و بگذار از وحشت به گریه و زاری بیفتند. آن‌ها در راهم چاهی کنده‌اند که در آن بیفتم و برایم دامی نهاده‌اند تا در آن گرفتار شوم.

اِرمیا 30:5

«من فریادهای ناشی از وحشت را می‌شنوم، صدای ترس، نه صلح و آرامش.

اِرمیا 4:11

زمانی می‌رسد که به مردم اورشلیم گفته خواهد شد که بادی سوزان از طرف بیابان می‌وزد. آن باد ملایمی نخواهد بود که کاه و پوشال را از گندم جدا می‌کند؛

اِرمیا 4:20

مصیبت‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند، و تمام مملکت ویران شده است. چادر‌های ما ناگهان درهم شکسته و پرده‌های آن‌ها پاره‌پاره شده‌اند.

اِرمیا 4:8

پس پلاس برتن، گریه و شیون کنید، چون هنوز خداوند نسبت به یهودا غضبناک است.

اِرمیا 6:14

آن‌ها چنان وانمود می‌کنند که گویی زخم‌های قوم جزئی و سطحی هستند. آن‌ها می‌گویند، 'همه‌‌چیز خوب و درست است،' در‌حالی‌که هیچ‌چیز خوب و درست نیست.

اِرمیا 8:19

گوش دهید، در تمام این سرزمین صدای گریۀ قوم من شنیده می‌شود. آن‌ها می‌پرسند: «آیا دیگر خداوند در صهیون نیست؟ آیا پادشاه صهیون دیگر در آنجا نیست؟» خداوند پادشاه آن‌ها، در جواب می‌گوید: «چرا با پرستش بُت‌های خودتان و با تعظیم در برابر خدایان بی‌ارزش بیگانگان مرا به خشم آوردید؟»

اِرمیا 8:21

دل من مجروح شده است، چون قوم من درهم شکسته‌ است، من عزادار، سوگوار و ماتم زده‌ام.

اِرمیا 9:1

ای‌کاش سَرَم چشمۀ پُر آب، و چشم‌هایم جویباری از اشک بود، تا می‌توانستم روز و شب برای قوم خودم که کشته شده‌اند، بگریم.

اِرمیا 9:10

من گفتم: «برای آن کو‌ه‌ها در ماتم، و برای آن چراگاه‌ها گریان هستم، چون همۀ آن‌ها خشک شده‌اند و دیگر کسی از آنجا گذر نمی‌کند. دیگر صدای گلّه و رمه از آنجا شنیده نمی‌شود، و حتّی پرندگان و حیوانات هم از آنجا رفته‌اند.»

سوگنامه 1:16

«به‌خاطر غم‌های خود می‌گریم و اشک از چشمانم جاری است. کسی نیست که مرا تسلّی دهد و جانم را تازه گرداند. دشمنانم پیروز گشته‌اند و برای فرزندانم آینده‌ای نیست.

سوگنامه 1:2

شب‌ها زارزار می‌گرید و اشکش قطره‌ قطره بر گونه‌هایش فرو می‌ریزد. از تمام عشاقش یکی هم برایش باقی نمانده است. متّحدانش به او خیانت کرده‌ همگی با او دشمن شده‌اند.

سوگنامه 2:11

چشمانم از گریه تار شده‌اند، روحم افسرده و غمگین است و دلم از غم به جوش آمده است به‌خاطر مصیبتی که بر قوم من آمده و اطفال و کودکان شیرخواری که در جاده‌های شهر از حال رفته‌اند.

سوگنامه 3:16

رویم را به خاک مالید و دندان‌هایم را با سنگ‌ شکست.

سوگنامه 3:48

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاری است.

سوگنامه 4:10

مصیبتی که بر سر قوم من آمد، چنان وحشتناک بود که مادران دل‌سوز، از فرط گرسنگی کودکان خود را می‌پختند و می‌خوردند.

سوگنامه 4:3

حتّی شغالان به توله‌های خود شیر می‌دهند، ولی زنان قوم من مثل شترمرغ شده‌اند و به کودکان خود رحم نمی‌کنند.

سوگنامه 4:6

جزای قوم من سنگین‌تر از جزای مردم سُدوم بوده است، زیرا اهالی سُدوم در یک لحظه به دست خدا نابود شدند.

عاموس نبی 8:10

جشن‌هایتان را به ماتم و سرود شما را به نوحه تبدیل می‌کنم. آنگاه مانند این‌که پسر یگانۀ شما مُرده باشد، سرهایتان را خواهید تراشید و لباس ماتم خواهد پوشید. آن روز برای شما روزی بسیار تلخ و ناگوار خواهد بود.»

یونس 3:6

وقتی پادشاه نینوا پیام را شنید، از تخت خود پایین آمد، ردای خود را کند و پلاس پوشیده روی خاکستر نشست.

زَکریا 12:10

«من بر خاندان داوود و ساکنان اورشلیم روح ترحّم و دعا خواهم ریخت. آن‌ها بر من که نیزه زده‌اند خواهند نگریست و مانند کسی‌ که برای یگانه فرزند خود عُزَّه می‌گیرد، ماتم خواهند گرفت و چنان به تلخی اشک خواهند ریخت که گویی پسر نخست‌زاده‌شان مُرده است.

لوقا 7:12

همین‌که به دروازۀ شهر رسید، با تشییع جنازۀ شخصی که تنها پسر یک بیوه‌زن بود، روبه‌رو شد. بسیاری از مردم شهر همراه آن زن بودند.

یعقوب 4:9

ماتم بگیرید، گریه و ناله کنید. خندۀ شما به گریه و شادی شما به غم مبدّل شود.

یعقوب 5:1

و شما ای ثروتمندان، برای بلاهایی که بر سر شما می‌آید، گریه و زاری کنید.