اِرمیا 48:27 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁷ ای مردم موآب آیا به یاد می‌آورید که چگونه مردم اسرائیل را مسخره می‌کردید؟ شما چنان با آن‌ها برخورد کردید که گویی آن‌ها مورد حملۀ یک دسته راهزن قرار گرفته باشند.

هزارۀ نو

²⁷ آیا اسرائیل اسباب تمسخر تو نبود؟ مگر او در میان دزدان یافت شده بود که هرگاه از او سخن می‌گفتی، سر بر او می‌جنبانیدی؟

Persian Old Version

²⁷ آیا اسرائیل برای تو مضحکه نبود؟ و آیااو در میان دزدان یافت شد به حدی که هر وقت که درباره او سخن میگفتی سر خود رامی جنبانیدی؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁷ ای موآب، به یاد آور چگونه بنی‌اسرائیل را مسخره می‌کردی. با او چنان رفتار می‌کردی که گویی به همراه دزدان دستگیر شده است!

مژده برای عصر جدید

²⁷ ای مردم موآب آیا به یاد می‌آورید، چگونه مردم اسرائیل را مسخره می‌کردید؟ شما چنان با آنها برخورد کردید که گویی آنها مورد حملهٔ یک دسته راهزن قرار گرفته باشند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁷ آیا اسرائیل برای تو اسباب تمسخر نبود؟ و آیا او در میان دزدان یافت شد به حدی که هر وقت که درباره او سخن می‌گفتی، سر خود را می‌جنبانیدی؟

اِرمیا 48:27 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 16:4

اگر من هم به‌جای شما بودم، می‌توانستم چنین سخنانی بگویم و سر خود را به نشانهٔ تمسخر بر شما تکان دهم.

مزامیر 44:13

نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی. آن‌ها به ما توهین می‌کنند و ما را به تمسخر می‌گیرند.

مزامیر 64:8

آن‌ها را به‌خاطر سخنانشان به هلاکت خواهد رساند؛ و هرکه آنان را ببیند، ایشان را مورد تمسخر قرار خواهد داد.

مزامیر 79:4

در مقابل همسایگان خود، خوار و حقیر گشته‏‌ایم و آن‌ها به ما طعنه زده ما را مسخره می‌کنند.

اِرمیا 18:16

آن‌ها این سرزمین را به‌جایی وحشتناک و منفور مبدّل کرده‌اند؛ هر‌کس از آنجا می‌گذرد، از دیدن آن حیرت می‌کند و از روی تعجّب سَرخود را تکان می‌دهد.

اِرمیا 2:26

خداوند می‌گوید: «همان‌طور که یک دزد هنگامی‌که گیر می‌افتد، شرمسار است، شما قوم اسرائیل هم همان‌گونه، به‌ همراه پادشاهان، بزرگان، کاهنان، و انبیای خودتان، شرمنده خواهید شد.

سوگنامه 1:12

به هر رهگذری می‌گوید: «به من نگاه کنید! هیچ‌کس به دردی چون درد من گرفتار نشده است، دردی که خداوند در هنگام خشم خود بر من آورد. هیچ‌کسی مثل من درد و رنج نکشیده است.

سوگنامه 1:7

اورشلیم در مذلّت و آوارگی خویش، گذشتهٔ پُرشکوه خود را به‌یاد می‌آورد، دورانی که صاحب شکوه و جلال بزرگی بود. زمانی‌‌که مردمانش اسیر دشمن شدند، کسی نبود که به او کمک کند. دشمن او را شکست داد و به شکست او خندید.

حزقیال 25:8

خداوند متعال ‌گفت: «مردم موآب گفتند یهودا نیز مانند ملّت‌های دیگر است،

حزقیال 35:15

همان‌طور که تو از ویرانی اسرائیل، قوم برگزیدۀ من، خوشحال شدی. کوهستان سِعیر و تمام سرزمین اَدوم، مخروبه خواهد شد. آنگاه همه خواهند دانست که من خداوند هستم.»

حزقیال 36:2

من، خداوند متعال می‌گویم: دشمنان اسرائیل با نیشخند گفتند، 'بلندی‌های باستانی شما به تصرّف ما درآمده است.'

حزقیال 36:4

بنابراین ای کوه‌های اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید. خداوند متعال به کو‌ه‌ها، تپّه‌ها، جویبارها، درّه‌ها، خرابه‌های ویران و شهرهای متروکی که مورد تاراج و تمسخر ملّت‌های همسایه قرار گرفتند، چنین می‌گوید:

صَفَنیا 2:10

مردم موآب و عَمون به‌خاطر غرور خود به چنین سرنوشتی دچار خواهند شد، زیرا به قوم خداوند متعال اهانت کرده آن‌ها را مسخره نمودند.

صَفَنیا 2:8

خداوند متعال می‌فرماید: «من طعنه‌های مردم موآب را شنیده‌ام و دیدم که عَمونیان چطور قوم مرا تحقیر و مسخره می‌کردند و با غرور می‌گفتند که سرزمین آن‌ها را اشغال خواهند کرد.

مَتّی 26:55

آنگاه عیسی رو به جمعیّت کرده گفت: «مگر می‌خواهید یک راهزن را بگیرید که این‌طور با شمشیر و چماق برای دستگیری من آمده‌اید؟ من هر روز در معبدِ بزرگ می‌نشستم و تعلیم می‌دادم و شما مرا دستگیر نکردید،

مَتّی 27:38

دو راهزن را نیز با او مصلوب کردند، یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ او.

مَتّی 7:2

زیرا همان‌طور که شما دیگران را داوری می‌کنید، خودتان نیز داوری خواهید شد. با هر پیمانه‌ای که به دیگران بدهید، با همان پیمانه عوض خواهید گرفت.