اِرمیا 39:14 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ مرا از محوطۀ کاخ بیرون آوردند و تحت توجّه جِدَلیا پسر اَخیقام و نوۀ شافان قرار دادند تا من در امنیّت و سلامتی به خانۀ خودم بازگردم. پس من در آنجا در میان مردم ساکن شدم.

هزارۀ نو

¹⁴ کسان فرستادند و اِرمیا را از حیاط قراولان برگرفتند. و او را به جِدَلیا پسر اَخیقام پسر شافان سپردند تا او را به خانۀ خود بَرَد. پس او در میان مردم سکنی گزید.

Persian Old Version

¹⁴ و ارسال نموده، ارمیا را از صحن زندان برداشتند و او را به جدلیا ابن اخیقام بن شافان سپردند تا او را به خانه خود ببرد. پس در میان قوم ساکن شد.

مژده برای عصر جدید

¹⁴ مرا از محوطهٔ کاخ بیرون آوردند. آنها مرا تحت توجّه جدلیا پسر اخیقام و نوهٔ شافان قرار دادند تا من در امنیّت و سلامتی به خانهٔ خودم بازگردم. پس من در آنجا در میان مردم ساکن شدم.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁴ و کسان فرستادند و اِرمیا را از صحن کشیکچیان برداشتند و او را به جِدَلیا پسر اَخیقام پسر شافان سپردند تا او را به خانه خود ببرد. پس او در میان قوم ساکن شد.

اِرمیا 39:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 22:12

بعد او به حلقیای کاهن، اَخیقام پسر شافان، عَکبور پسر میکایا، شافان منشی و یکی دیگر از مأموران خود به نام عسایا امر کرده گفت:

۲پادشاهان 22:14

پس حلقیای کاهن، اَخیقام، عکبور، شافان و عسایا نزد زنی به نام حُلده که نبیّه بود، رفتند. او همسر شَلّوم بود. شَلّوم پسر تِقوَه، نوۀ حَرحَس بود و مسئولیّت جامهٔ کاهنان را در معبدِ بزرگ به عهده داشت. حُلدَه در قسمت نوساز اورشلیم ساکن بود. ایشان به وی گفتند که چه روی داده است.

۲تواریخ 34:20

و به حِلقیا، اَخیقام پسر شافان، عَبدون پسر میکا، شافان منشی دربار و عسایا، خادم پادشاه چنین امر کرد:

مزامیر 105:19

تا زمانی‌‌که گفته‌های او به حقیقت پیوست و کلام خداوند سخن او را تأیید کرد.

اِرمیا 26:22

یِهویاقیم پادشاه، اِلناتان پسر عکبور را همراه عدّه‌ای به مصر فرستاد تا اوریا را دستگیر کنند.

اِرمیا 26:24

چون من از حمایت اَخیقام پسر شافان، برخوردار بودم، مرا به دست مردم ندادند تا کشته شوم.

اِرمیا 32:2

در آن زمان ارتش پادشاه بابِل در حال حمله به اورشلیم بود و من در محوطۀ کاخ سلطنتی زندانی بودم.

اِرمیا 37:21

پس صِدِقیای پادشاه دستور داد مرا در محوطۀ کاخ زندانی کنند. من در آنجا ماندم و تا وقتی‌که ذخیزهٔ نان شهر تمام نشده بود، هر روز یک قرص نان از نانوایی‌ها به من می‌دادند.

اِرمیا 38:13

و آن‌ها مرا از چاه بیرون آوردند و مرا در محوطۀ کاخ نگاه داشتند.

اِرمیا 38:28

و مرا تا روزی که اورشلیم فتح شد، در محوطۀ کاخ نگاه داشتند.

اِرمیا 39:13

پس نِبوزَرادان به اتّفاق سرداران سپاه یعنی نِبوشَزْبان و نِرگال شرآصر و سایر افسران پادشاه بابِل

اِرمیا 39:15

زمانی‌‌که من هنوز در محوطۀ کاخ زندانی بودم، خداوند به من گفت

اِرمیا 40:1

بعد از آنکه نِبوزَرادان، فرماندۀ ارتش، مرا در رامَه آزاد کرد، بار دیگر خداوند با من چنین سخن گفت. آن‌ها مرا در زنجیر، همراه تمام کسانی‌ که از اورشلیم و یهودا به‌وسیلهٔ بابِلی‌ها اسیر شده بودند، به آنجا برده بودند.

اِرمیا 40:5

وقتی جوابی ندادم، نِبوزَرادان گفت: «نزد جِدَلیا پسر اَخیقام و نوۀ شافان که پادشاه بابِل او را به فرمانداری شهرهای یهودا برگزیده است، برو. تو می‌توانی به آنجا بروی و در میان قوم خودت زندگی کنی، یا به هرجایی که دوست داری، بروی.» بعد او یک هدیه و مقداری غذا به من داد تا با خود برده روانه شوم.

اِرمیا 40:6

من نزد جِدَلیا در مِصفَه رفتم و در آنجا در بین مردمی که باقی مانده بودند، زندگی کردم.

اِرمیا 40:7

بعضی از افسران و سربازان یهودا تسلیم نشده بودند. آن‌ها شنیدند که پادشاه بابِل جِدَلیا را به سِمت فرماندار سرزمین گماشته و مسئولیّت امور تمام مردمی را که به اسارت برده نشده بودند، یعنی فقیرترین طبقات مردم را به او داده است.

اِرمیا 41:1

در هفتمین ماه همان سال، اسماعیل پسر نِتَنیا و نوۀ اِلیشَمَع، که یکی از اعضای خانوادۀ سلطنتی و یکی از افسران ارشد پادشاه بود، به‌ همراه ده نفر به مِصفَه رفت تا با جِدَلیای فرماندار دیدار کند. وقتی آن‌ها با هم مشغول صرف غذا بودند،