اِرمیا 38:9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ «ای سرور من، کاری که این اشخاص کرده‌اند، اشتباه است. آن‌ها اِرمیا را به ته چاه انداخته‌اند، جایی که او از گرسنگی خواهد مُرد، چون دیگر غذایی در شهر وجود ندارد.»

هزارۀ نو

⁹ «ای سرور من پادشاه! این مردان در آنچه به اِرمیای نبی کرده‌اند، مرتکب عملی شریرانه شده‌اند. آنان او را به آب‌انبار افکنده‌اند، و او در آنجا از گرسنگی خواهد مرد، زیرا در شهر نانی باقی نمانده است.»

Persian Old Version

⁹ «کهای آقایم پادشاه این مردان در آنچه به ارمیای نبی کرده و او را به سیاه چال انداختهاند شریرانه عمل نمودهاند و اودر جایی که هست از گرسنگی خواهد مرد زیراکه در شهر هیچ نان باقی نیست.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ «ای سرور من، افراد تو کار ظالمانه‌ای کرده‌اند که ارمیا را در چاه انداخته‌اند. او در آنجا از گرسنگی خواهد مرد، چون در شهر یک تکه نان هم پیدا نمی‌شود.»

مژده برای عصر جدید

⁹ «ای سرور من، کاری که این اشخاص کرده‌اند، اشتباه است. آنها ارمیا را به ته چاه انداخته‌اند، جایی که او از گرسنگی خواهد مُرد، چون دیگر غذایی در شهر وجود ندارد.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ «‌ای آقایم پادشاه، این مردان در آنچه به اِرمیای نبی کرده و او را به آب‌انبار انداخته‌اند، شریرانه عمل نموده‌اند و او در جایی که هست، از گرسنگی خواهد مرد، زیرا که در شهر هیچ نان باقی نیست.»

اِرمیا 38:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اِرمیا 19:9

دشمن شهر را محاصره خواهد کرد و تلاش خواهد کرد تا مردم آن‌ را بکُشد. محاصرۀ شهر چنان سخت خواهد بود که مردم، یکدیگر و حتّی فرزندان خود را خواهند خورد.»

اِرمیا 37:21

پس صِدِقیای پادشاه دستور داد مرا در محوطۀ کاخ زندانی کنند. من در آنجا ماندم و تا وقتی‌که ذخیزهٔ نان شهر تمام نشده بود، هر روز یک قرص نان از نانوایی‌ها به من می‌دادند.

اِرمیا 38:10

آنگاه پادشاه به عِبدمِلِک دستور داد تا به‌ همراه سه نفر دیگر مرا، قبل از این‌که بمیرم، از چاه بیرون بیاورند.

اِرمیا 38:8

پس عِبدمِلِک به آنجا رفت و به پادشاه گفت:

اِرمیا 39:17

امّا من، خداوند، حافظ تو خواهم بود و تو تسلیم کسانی‌ که از آن‌ها می‌ترسی، نخواهی شد.

اِرمیا 52:6

در نهمین روز ماه چهارم همان سال، زمانی‌‌که به‌خاطر قحطی دیگر چیزی باقی نمانده بود که مردم بخورند،

سوگنامه 1:11

اهالی اورشلیم برای یک لقمه نان، آه می‌کشند. اشیای نفیس خود را در ازای خوراک می‌دهند تا بخورند و نمیرند. اورشلیم می‌گوید: «خداوندا، ببین که چقدر خوار شده‌ام.»

سوگنامه 3:53

مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.