اِرمیا 38:2 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² خداوند می‌گوید: «هر‌کس در شهر بماند، یا از جنگ خواهد مُرد یا از گرسنگی و بیماری. امّا اگر کسی برود و خود را تسلیم بابِلی‌ها کند، کشته نخواهد شد و جان خود را نجات خواهد داد.»

هزارۀ نو

² «خداوند چنین می‌فرماید: هر که در این شهر بماند به شمشیر و قحطی و طاعون خواهد مرد، اما آن که نزد کَلدانیان بیرون رود، زنده خواهد ماند؛ آری، او جان خویش به غنیمت خواهد برد و زنده خواهد ماند.

Persian Old Version

² «خداوند چنین میگوید: هرکه در این شهر بماند از شمشیر وقحط و وبا خواهد مرد اما هرکه نزد کلدانیان بیرون رود خواهد زیست و جانش برای اوغنیمت شده، زنده خواهد ماند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² «خداوند می‌فرماید: هر که در شهر بماند با شمشیر و قحطی و بیماری خواهد مرد، ولی هر که تسلیم بابِلی‌ها شود، زنده خواهد ماند.

مژده برای عصر جدید

² خداوند می‌گوید: «هرکس در شهر بماند یا از جنگ یا از گرسنگی یا از بیماری، خواهد مُرد. امّا اگر کسی برود و خود را تسلیم بابلی‌ها کند کشته نخواهد شد و اقلاً جان خود را نجات خواهد داد.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² «خداوند چنین می‌گوید: هر ‌که در این شهر بماند از شمشیر و قحطی و طاعون خواهد مرد، اما هر ‌که نزد کَلدانیان بیرون رود خواهد زیست و جانش برای او غنیمت شده، زنده خواهد ماند.

اِرمیا 38:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اِرمیا 21:4

که به صِدِقیا بگویند، یَهْوه، خدای اسرائیل چنین گفته است: «ای صِدِقیا، من ارتش تو را که بر ضد پادشاه بابِل و ارتش او می‌جنگد، شکست خواهم داد. من تمامی سلاح‌های سربازان تو را در مرکز شهر انباشته خواهم کرد.

اِرمیا 24:8

«امّا دربارۀ صِدِقیا، پادشاه یهودا و سیاستمداران اطراف او، و بقیّۀ مردم اورشلیم که در این سرزمین مانده‌اند و یا به مصر رفته‌اند، من، خداوند با آن‌ها مثل انجیرهای بدی رفتار می‌کنم که غیرقابل خوردن هستند.

اِرمیا 27:11

امّا اگر ملّتی تسلیم پادشاه بابِل شود و در خدمت او در‌آید، در‌آن‌صورت به او اجازه خواهم داد در زمین خود بماند تا در آنجا زراعت و زندگی کند. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

اِرمیا 27:13

چرا باید تو و ملّت تو در جنگ، یا گرسنگی و یا بیماری کشته شوید؟ خداوند می‌گوید این است سرنوشت هر ملّتی که تسلیم پادشاه بابِل نشود.

اِرمیا 29:16

به سخنان خداوند دربارۀ پادشاهی که امروز بر مملکتی حکومت می‌کند که روزی داوود حکمران آن بود، و به گفتار او دربارۀ مردم این شهر که هنوز بستگان شما، یعنی آن‌هایی که به اسارت نرفته‌اند، در آن زندگی می‌کنند، گوش دهید.

اِرمیا 29:18

من با جنگ، گرسنگی و بیماری آن‌ها را تعقیب خواهم کرد، به‌طوری‌که تمام ملّت‌ها از مشاهدۀ آن‌ها به وحشت بیفتند. آن‌ها را به هرکجا بفرستم، مردم از آنچه بر آن‌ها واقع شده است، در ترس و وحشت فرو خواهند رفت. آن‌ها مورد تمسخر دیگران واقع می‌شوند و نام آن‌ها را مثل لعن و نفرین به کار خواهند برد.

اِرمیا 34:17

پس اکنون من، خداوند، می‌گویم که شما از دستور من سرپیچی کردید؛ شما هم‌کیشان خود را از بردگی آزاد نکردید. بسیار خوب، من به شما آزادی می‌دهم، آزادی مُردن در جنگ، در بیماری و در گرسنگی. تمام ملّت‌های جهان از آنچه بر سر شما خواهم آورد، در وحشت خواهند بود.

اِرمیا 39:18

من تو را در امنیّت نگاه خواهم داشت و تو کشته نخواهی شد. تو جان سالم به‌در خواهی برد، چون تو به من اعتماد کردی. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

اِرمیا 42:17

تمام کسانی‌ که تصمیم دارند به مصر بروند و در آنجا زندگی کنند، یا در جنگ، یا از گرسنگی و یا از بیماری خواهند مرد. حتّی یک نفر از آن‌ها زنده نخواهد ماند و حتّی یک نفر نخواهد توانست از مصیبتی که بر آن‌ها وارد می‌کنم، بگریزد.'

اِرمیا 42:22

پس این‌ را به‌خاطر داشته باشید: شما یا در جنگ، یا از گرسنگی و یا از بیماری در سرزمینی که می‌خواهید در آن زندگی کنید، خواهید مُرد.

اِرمیا 44:13

من کسانی را که در مصر زندگی می‌کنند، همان‌طور که با مردم اورشلیم کردم، با جنگ و گرسنگی و بیماری مجازات خواهم کرد.

اِرمیا 45:5

آیا خواهان توجّه خاصی برای خودت هستی؟ چنین چیزی را نخواه. من تمام بشر را گرفتار مصیبت می‌کنم، امّا تو حداقل هر جا بروی جانت از خطر مصون است. من، خداوند، چنین گفته‌ام.»

حزقیال 14:21

اینک خداوند متعال چنین می‌گوید: «من مجازات‌ فجیع خود، یعنی جنگ، گرسنگی، حیوانات وحشی و طاعون را به اورشلیم خواهم فرستاد تا انسان‌ها و حیوانات آن‌ را یکسان نابود سازند.

حزقیال 6:11

خداوند چنین سخن گفت: «دست‌های خود را بر هم بزن و پای‌هایت را بر زمین بکوب و به‌خاطر کارهای زشت و پلیدی که قوم اسرائیل انجام داده است، از اندوه گریه کن. ایشان در جنگ و یا از گرسنگی و بیماری خواهند مرد.

حزقیال 7:15

در بیرون شمشیر است، در اندرون بیماری و گرسنگی. کسانی‌ که در کشتزارها هستند، با شمشیر کشته می‌شوند و کسانی‌ که در شهر هستند، از گرسنگی خواهند مرد.