اِرمیا 20:9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ هرگاه می‌گویم: «من خداوند را فراموش می‌کنم و دیگر از جانب او سخنی نخواهم گفت،» آنگاه پیام تو مثل آتشی اعماق وجود مرا می‌سوزاند. می‌کوشم در برابر آن مقاومت بکنم، امّا توانایی آن‌ را ندارم.

هزارۀ نو

⁹ ولی اگر بگویم، «ذکری از او نخواهم کرد، و دیگر به نامش سخن نخواهم گفت»، آنگاه در دلم همچون آتشی سوزان می‌گردد، محبوس در استخوانهایم، و از نگاه داشتنش در درونم خسته شده، توان خودداریِ بیشتر نخواهم داشت.

Persian Old Version

⁹ پس گفتم که او را ذکر نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت، آنگاه در دل من مثل آتش افروخته شد و در استخوانهایم بسته گردیدو از خودداری خسته شده، باز نتوانستم ایستاد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ از طرف دیگر اگر نخواهم کلام تو را اعلام کنم و از جانب تو سخن بگویم، آنگاه کلام تو در دلم مثل آتش، شعله‌ور می‌شود که تا مغز استخوانهایم را می‌سوزاند و نمی‌توانم آرام بگیرم.

مژده برای عصر جدید

⁹ هرگاه می‌گویم: «من خداوند را فراموش می‌کنم و دیگر از جانب او سخنی نخواهم گفت،» آنگاه پیام تو مثل آتشی اعماق وجود مرا می‌سوزاند. می‌کوشم در برابر آن مقاومت بکنم، امّا توانایی آن را ندارم.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ پس گفتم که «او را اعلام نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت»، آنگاه در دل من همچون آتش افروخته شد و در استخوانهایم بسته گردید و از خودداری خسته شده، باز نتوانستم ایستاد.

اِرمیا 20:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 39:3

اضطراب بر من چیره شده بود، هرچه بیشتر فکر می‌کردم بیشتر مضطرب می‌‌شدم؛ سرانجام به زبان آمده گفتم:

اِرمیا 23:29

پیام من آتش است و پُتکی که سنگ‌ها را خُرد می‌کند.

اِرمیا 23:9

به‌خاطر خداوند و به‌خاطر کلام قدّوس او، دلم شکسته و تمام وجودم می‌لرزد، مثل آدم مست و مثل کسی‌ که شراب زیاد نوشیده است.

اِرمیا 4:19

درد! دردی که نمی‌توانم آن‌ را تحمّل کنم! قلبم! قلبم به‌شدّت می‌تپد! نمی‌توانم ساکت بمانم؛ صدای شیپورها و فریادهای جنگ را می‌شنوم.

اِرمیا 6:11

خشم تو نسبت به آن‌ها مرا هم سوزانده و بیش از این طاقت آن‌ را ندارم.» آنگاه خداوند به من گفت: «از کاسۀ خشم من بر سر کودکانی که در کوچه‌ها هستند و بر سر جوانانی که دور هم جمع شده‌اند، بریز. زنان را به‌ همراه شوهرانشان خواهند برد، حتّی از افراد بسیار پیر هم نخواهند گذشت.

حزقیال 3:14

قدرت خداوند با نیروی عظیمی‌ بر من آمد و روح او مرا برد. و همچنان‌ که قدرت خدا بر من مستولی می‌شد، احساس خشم و اندوه کردم.

حزقیال 3:3

او گفت: «ای انسان فانی، طوماری را که به تو دادم بخور و شکم خود را از آن پُر کن.» آنگاه آن‌ را خوردم و در دهانم مانند عسل شیرین بود.

عاموس نبی 3:8

هرگاه شیر غرّش کند، کیست که از ترس نلرزد؟ وقتی خداوند متعال امر می‌فرماید، آیا کسی جرأت می‌کند که آن‌ را اعلام نکند؟

یونس 1:2

«به نینوا، شهر بزرگ برو و بر ضد مردم آنجا سخن بگو و اعلام کن که از ظلم و شرارت آن‌ها آگاه هستم.»

یونس 1:3

امّا یونس خواست که از حضور خداوند فرار کند. پس به بندر یافا رفت و در آنجا یک کشتی دید که عازم تَرشیش بود. یونس کرایه خود را داد و با ملوانان سوار شد تا به تَرشیش رفته از خداوند دور گردد.

لوقا 9:62

عیسی به او فرمود: «کسی‌ که شروع به شخم زدن نماید و پیوسته به عقب نگاه کند، شایستۀ پادشاهی خدا نیست.»

اعمال رسولان 17:16

پولس وقتی در آتن در انتظار سیلاس و تیموتاؤس بود، از این‌که شهر را آنطور پُر از بُت می‌دید عمیقاً متأثّر شد.

اعمال رسولان 18:5

وقتی‌که سیلاس و تیموتاؤس از مقدونیه آمدند، پولس همۀ وقت خود را وقف اعلام پیام خدا نمود و برای یهودیان دلیل می‌آورد که عیسی همان مسیح موعود است.

اعمال رسولان 4:20

امّا ما نمی‌توانیم از گفتن آنچه دیده‌ایم و شنیده‌ایم، دست برداریم.»