اِرمیا 17:18 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁸ ای خداوند، تمام کسانی را که به من جفا می‌رسانند، رسوا کن. آن‌ها را به وحشت بینداز، امّا مرا هراسان نکن. آن‌ها را دچار مصیبت و نابودی کن.

هزارۀ نو

¹⁸ باشد که آزاردهندگانم سرافکنده شوند، نه من! باشد که آنان هراسان شوند، نه من! روز بلا را بر ایشان بیاور، و به هلاکتِ مضاعف، هلاکشان کن.

Persian Old Version

¹⁸ ستمکاران من خجل شونداما من خجل نشوم. ایشان هراسان شوند اما من هراسان نشوم. روز بلا را بر ایشان بیاور و ایشان رابه هلاکت مضاعف هلاک کن.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁸ تمام کسانی را که مرا آزار می‌دهند، به رسوایی و هراس گرفتار بساز، ولی مرا از هر بلایی محفوظ بدار. آری، بر ایشان دو چندان بلا بفرست و نابودشان کن!

مژده برای عصر جدید

¹⁸ ای خداوند تمام کسانی را که به من جفا می‌رسانند، رسوا کن. آنها را به وحشت بینداز، امّا مرا نترسان. آنها را دچار مصیبت و نابودی کن.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁸ باشد که ستمکاران من سرافکنده شوند، اما من سرافکنده نشوم. ایشان هراسان شوند، اما من هراسان نشوم. روز بلا را بر ایشان بیاور و ایشان را به هلاکت دو برابر هلاک کن.

اِرمیا 17:18 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 16:14

او مانند یک جنگ‌جو حمله می‌کند و پی‌در‌پی مرا زخمی می‌کند.

مزامیر 35:4

آنانی را که قصد کشتن من را دارند، شرمنده و رسواساز؛ و کسانی را که بدخواه من می‌باشند، سرافکنده و خجل گردان.

مزامیر 35:8

باشد که ناگهان ویرانی بر سرشان فرود آید و خودشان به دامی که برای من گسترده‌اند، گرفتار شده هلاک گردند.

مزامیر 40:14

آنانی که قصد جان مرا دارند سرافکنده و شرمنده شوند و بدخواهان من پریشان و رسوا گردند.

مزامیر 70:2

آنانی که قصد جان مرا دارند شرمنده و رسوا شوند، و بدخواهان من خوارگشته پریشان گردند.

مزامیر 71:1

خداوندا، به تو پناه آورده‌ام؛ هرگز شرمسارم مساز!

اِرمیا 1:17

ای اِرمیا آماده شو، برو و هرچه به تو دستور می‌دهم به آن‌ها بگو. از آن‌ها نترس، وگرنه من تو را از آن‌ها بیشتر خواهم ترسانید.

اِرمیا 11:20

آنگاه من در دعا گفتم: «ای خداوند متعال، تو قاضی عادلی هستی. تو افکار و احساسات مردم را می‌آزمایی. من مشکل خود را به دست‌های تو می‌سپارم؛ پس بگذار ببینم چگونه از آن‌ها انتقام می‌گیری.»

اِرمیا 12:3

امّا، ای خداوند، تو مرا می‌شناسی و هرچه را که انجام می‌دهم، تو می‌بینی و می‌دانی چقدر تو را دوست دارم. این مردمان شریر را مثل گوسفندانی که برای قصّابی می‌برند، از اینجا بیرون ببر، و تا زمان کشتارشان آن‌ها را جدا نگاه‌دار.

اِرمیا 14:17

خداوند به من دستور داد تا دربارۀ اندوه خودم با مردم صحبت کنم و بگویم: «باشد تا شب و روز از چشمانم اشک جاری شود و هیچ‌وقت از گریستن باز نایستم، چون قوم من به‌شدّت مجروح و عمیقاً آسیب دیده است.

اِرمیا 16:18

من آن‌ها را وادار خواهم کرد تا برای گناهان و شرارت خود دوچندان بپردازند، زیرا آن‌ها با بُت‌های بی‌جان خود، سرزمین مرا ناپاک ساخته آن‌ را از خدایان دروغین پُر کرده‌اند.»

اِرمیا 17:13

ای خداوند، تو امید قوم اسرائیل هستی؛ تمام کسانی‌ که تو را ترک کنند، شرمسار خواهند شد. آن‌ها مثل نام‌هایی که بر روی گرد و خاک نوشته شده باشند، محو خواهند شد، چون تو، خداوند و سرچشمۀ آب زندگی را ترک کرده‌اند.

اِرمیا 17:16

امّا ای خداوند، من هیچ‌وقت مصرّانه از تو نخواستم تا آن‌ها را دُچار مصیبت کنی، و من در آرزوی روزهای سیاه برای آن‌ها نبودم. خداوندا، تو این‌ را می‌دانی و از آنچه گفته‌ام آگاهی.

اِرمیا 17:19

خداوند به من گفت: «ای اِرمیا، به کنار دروازۀ مردم، دروازه‌ای که پادشاه اسرائیل از آن وارد و خارج می‌شود، و به سایر دروازه‌های شهر اورشلیم برو و پیام مرا اعلام کن.

اِرمیا 20:11

امّا تو، ای خداوندِ قادر و توانا، با من هستی، و آنانی‌ که به من جفا می‌کنند، خواهند افتاد. آن‌ها برای همیشه رسوا خواهند شد، چون نمی‌توانند موفّق شوند. شرمساری آن‌ها هیچ‌وقت فراموش نخواهد شد.

تثنیه 33:11

خداوندا، طایفهٔ لاوی را برکت بده و خدمت آن‌ها را قبول فرما. کمر دشمنان آن‌ها را بشکن، کمر کسانی را که از آن‌ها نفرت دارند، تا آن‌ها نتوانند بار دیگر برخیزند.»

مکاشفه 18:6

همان‌طور که او رفتار کرده است، با او رفتار کنید. برای آنچه کرده است، دوچندان به او بازگردانید؛ پیاله‌اش را دو برابر غلیظ‌تر از پیاله‌ای بگردانید که او برای شما تهیّه کرده بود.