اِرمیا 16:6 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ فقیر و غنی، همه در این سرزمین خواهند مُرد و کسی نخواهد بود که آن‌ها را دفن کند یا برایشان سوگواری نماید. کسی نخواهد بود که به نشانۀ هم‌دردی خود را مجروح کند یا موی سَرخود را بتراشد.

هزارۀ نو

⁶ بزرگ و کوچک در این سرزمین خواهند مرد. به خاک سپرده نخواهند شد، و کسی برایشان سوگواری نخواهد کرد و خود را مجروح نخواهد ساخت و موی خویش را نخواهد تراشید.

Persian Old Version

⁶ هم بزرگ و هم کوچک در این زمین خواهند مرد و دفن نخواهند شد. و برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و خویشتن را مجروح نخواهند ساخت و موی خود را نخواهند تراشید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ در این سرزمین چه ثروتمند و چه فقیر، همه خواهند مرد، ولی جنازه‌هایشان دفن نخواهند شد؛ نه کسی برای آنها ماتم خواهد گرفت، نه خود را برای ایشان مجروح خواهد کرد و نه موهای سرش را خواهد تراشید،

مژده برای عصر جدید

⁶ فقیر و غنی، همه در این سرزمین خواهند مُرد و کسی نیست که آنها را دفن کند یا برایشان سوگواری کند. کسی نیست که به نشانهٔ همدردی خود را مجروح کند یا موی سر خود را بتراشد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ هم بزرگ و هم کوچک در این سرزمین خواهند مرد و دفن نخواهند شد. و برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و خویشتن را مجروح نخواهند ساخت و موی خود را نخواهند تراشید.

اِرمیا 16:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 36:17

پس خداوند پادشاه بابِل را برانگیخت تا به ایشان حمله کند. پادشاه بابِل مردان جوان را حتّی در معبدِ بزرگ کشت، و به هیچ‌کس، پیر و جوان، مرد و زن، سالم و بیمار رحم نکرد. خدا همه را به دست او تسلیم کرد.

اِشعیا 22:12

آنگاه یَهْوه، خدای متعال، از شما خواست گریه و سوگواری کنید، سرهایتان را بتراشید و پلاس بر تن کنید.

اِشعیا 24:2

همۀ مردم به یک سرنوشت دچار خواهند شد، کاهنان و مردم عادی، بردگان و صاحبان غلام‌ها، خریداران و فروشندگان، وام دهندگان و وام‌گیران، ثروتمندان و فقیران.

اِرمیا 13:13

بعد به آن‌ها بگو که من، خداوند، ساکنان این سرزمین، یعنی پادشاهانی که بر تخت داوود می‌نشینند، کاهنان و انبیا و تمام مردم اورشلیم، همه را مانند خُمره پُر از شراب خواهم کرد تا مست شوند.

اِرمیا 16:4

بیماری مُهلکی همۀ آن‌ها را خواهد کشت. کسی برای آن‌ها ماتم نخواهد گرفت و اجسادشان را دفن نخواهند کرد. بدن‌های آن‌ها مثل توده‌های کود بر روی زمین جمع خواهند شد. آن‌ها یا در جنگ کشته خواهند شد یا از گرسنگی خواهند مُرد و بدن‌های آن‌ها طعمۀ پرندگان و حیوانات وحشی خواهد شد.

اِرمیا 41:5

هشتاد نفر از شِکیم، شیلو و سامره آمدند. آن‌ها ریش‌های خود را تراشیده بودند، و لباس‌هایشان را پاره کرده بدن‌هایشان را زخمی نموده بودند. آن‌ها غلاّت و بُخور برای هدیه به معبدِ بزرگ می‌بردند.

اِرمیا 47:5

مردم غزه به غم بزرگی گرفتارند، و اهالی اَشقِلون در سکوت فرورفته‌اند. تا به کی باید مردم فلسطین سوگوار باشند؟

اِرمیا 48:37

آن‌ها همه موهای سرشان و ریش‌های خود را تراشیده‌اند. همۀ آن‌ها دست‌های خود را با تیغ مجروح کرده‌اند و با پلاس خود را پوشانده‌اند.

اِرمیا 7:29

«ای مردم اورشلیم، ماتم بگیرید، موهای خود را بتراشید و دور بریزید. بر‌ فراز تپّه‌ها نوحه‌سرایی کنید، چون من، خداوند خشمگین هستم و نسل حاضر را طرد کرده‌ام.

اِرمیا 8:2

استخوان‌ها را جمع نمی‌کنند تا دوباره آن‌ها را دفن کنند، بلکه آن‌ها مثل کود روی زمین در برابر خورشید و ماه و ستارگان، خدایان مورد علاقۀ خود، پهن خواهند ‌شد، خدایانی که می‌پرستیدند و از آن‌ها راهنمایی می‌خواستند.

لاویان 19:27

موهای شقیقه‌های خود را نتراشید و گوشه‌های ریش خود را نچینید.

لاویان 19:28

در مراسم عزاداری برای مردگان، بدن خود را زخمی یا خالکوبی نکنید. من یَهْوه هستم.

عاموس نبی 6:11

وقتی خداوند امر فرماید، خانه‌های بزرگ و کوچک با خاک یکسان می‌شوند.

مَتّی 9:23

وقتی عیسی به خانۀ سرپرست کنیسه رسید و نوحه سرایان و مردم آشفته را دید،

تثنیه 14:1

«شما فرزندان یَهْوه، خدایتان هستید؛ پس مثل دیگران در ماتم مردگان، خود را زخمی نکنید و موی جلوی سرتان را نتراشید،

مکاشفه 20:12

و مردگان را دیدم که همه از بزرگ و کوچک در مقابل تخت ایستاده بودند و کتاب‌ها باز می‌شد. در این وقت کتاب دیگری که همان دفتر حیات است گشوده شد. مردگان بر‌ طبق آنچه در کتاب‌ها نوشته شده بود، یعنی مطابق کارهای خود، داوری شدند.

مکاشفه 6:15

و پادشاهان و فرمانروایان زمین، سرلشکران و ثروتمندان، زورمندان و همۀ انسان‌ها، چه برده و چه آزاد، خود را در غارها و در میان صخره‌های کوه‌ها پنهان ساختند.