اِرمیا 15:18 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁸ چرا من باید این‌قدر متحمّل درد و رنج شوم؟ چرا زخم‌های من علاج‌ناپذیرند؟ چرا شفا نمی‌یابند؟ آیا می‌خواهی برای من مثل نهری فریبنده باشی، مثل آبی که ناپایدار است؟»

هزارۀ نو

¹⁸ چرا درد مرا پایانی نیست، و چرا جراحت من مهلک است و بی‌علاج؟ آیا تو برایم مانند چشمه‌‌ای فریبنده خواهی بود، و همچون نهری ناپایدار؟

Persian Old Version

¹⁸ درد من چرا دایمی است و جراحت من چرا مهلک و علاج ناپذیر میباشد؟ آیا تو برای من مثل چشمه فریبنده و آب ناپایدارخواهی شد؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁸ چرا درد من دائمی است؟ چرا زخمهای من التیام نمی‌یابند؟ آیا می‌خواهی مرا ناامید کنی و برای جان تشنهٔ من، سراب باشی؟»

مژده برای عصر جدید

¹⁸ چرا من باید این‌قدر متحمّل درد و رنج شوم؟ چرا زخمهای من علاج ‌ناپذیرند؟ چرا شفا نمی‌یابند؟ آیا می‌خواهی مرا مثل کسی‌که به نهر آبی امید بسته‌- نهری که در فصل تابستان خشک می‌شود- ناامید کنی؟»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁸ درد من چرا دایمی است؟ زخم من چرا مرگبار و علاج ناپذیر می‌باشد؟ آیا تو برای من مثل چشمه فریبنده و آب ناپایدار خواهی شد؟

اِرمیا 15:18 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 14:11

مانند آب دریا که بخار می‌شود و رودخانه‌ای که خشک می‌گردد،

ایّوب 34:6

با وجود این‌که تقصیری ندارم، دروغ‌گو ‌شمرده می‌شوم. هرچند خطایی از من سر نزده، ولی زخم‌های علاج‌ناپذیر در بدن خود دارم.»

مزامیر 6:3

جان من به‌شدّت پریشان است. ای خداوند، تا به کی صبر کنم؟

اِرمیا 14:19

خداوندا، آیا یهودا را کاملاً طرد کرده‌ای؟ آیا از مردم صهیون نفرت داری؟ چرا چنان ضربه‌ای به ما وارد کردی که نمی‌توان علاجی برای آن پیدا کرد؟ ما در انتظار صلح بودیم، ولی خبری به ما نرسید؛ ما امید شفا داشتیم، ولی وحشت نصیبمان شد.

اِرمیا 14:3

ثروتمندان، نوکران خود را به‌دنبال آب می‌فرستند؛ آن‌ها به آب‌انبارها می‌روند، ولی اثری از آب نمی‌یابند، و با کوزه‌های خالی برمی‌گردند؛ ناامید و پریشان، صورت‌های خود را می‌پوشانند.

اِرمیا 20:18

چرا من به دنیا آمدم؟ آیا برای تحمّل غم و ناراحتی و با شرمساری مُردن به این دنیا آمدم؟

اِرمیا 20:7

ای خداوند، تو مرا فریب دادی، و من فریب خوردم. تو از من قوی‌تر هستی و بر من غالب شده‌ای. همه مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

اِرمیا 30:12

خداوند به قوم خود می‌گوید: «زخم‌های تو غیرقابل علاج، و جراحات تو درمان‌شدنی نیست.

اِرمیا 30:15

دیگر از جراحت‌های خود شکایت نکن، چون علاجی برای تو وجود ندارد. من تو را این‌طور مجازات کردم، چون گناهانت بی‌شمار و شرارت‌هایت بی‌حد است،

میکاه 1:14

اکنون ای مردم یهودا، با شهر مورَشت‌جَت وداع کنید، زیرا برای پادشاهان اسرائیل از شهر اکزیب کمکی نخواهد رسید.

میکاه 1:9

زیرا زخم مردم سامره درمان‌ناپذیر است و مردم یهودا هم به‌زودی به این بلا دچار خواهند شد. ویرانی به دروازه‌های اورشلیم، یعنی مسکن قوم من رسیده است.»