اِرمیا 13:17 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ اگر گوش ندهید، به‌خاطر غرور شما در خفا خواهم گریست. برای قوم خدا که به اسارت رفته‌اند، به تلخی خواهم گریست و اشک خواهم ریخت.

هزارۀ نو

¹⁷ اما اگر گوش فرا ندهید، جان من در خلوت به سبب تکبّرتان خواهد گریست، و دیدگانم زاری خواهد کرد و اشکها خواهد ریخت، زیرا گَلۀ خداوند به اسیری برده خواهد شد.

Persian Old Version

¹⁷ واگر این را نشنوید، جان من در خفا بهسبب تکبرشما گریه خواهد کرد و چشم من زارزار گریسته، اشکها خواهد ریخت از این جهت که گله خداوندبه اسیری برده شده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ اگر گوش نکنید، به سبب غرور شما در خفا خواهم گریست و اشک خواهم ریخت، چون قوم خداوند به اسارت برده می‌شوند.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ اگر گوش ندهید، به‌خاطر غرور شما در خفا خواهم گریست. برای قوم خدا که به اسارت رفته‌اند به سختی خواهم گریست و اشک خواهم ریخت.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ و اگر این را نشنوید، جان من در خفا به خاطر تکبّر شما گریه خواهد کرد و چشم من زارزار گریسته، اشکها خواهد ریخت، از این جهت که گله خداوند به اسیری برده شده است.

اِرمیا 13:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 119:136

سیل اشک از چشمانم جاری است، زیرا مردم از شریعت تو پیروی نمی‌کنند.

مزامیر 80:1

ای شبان اسرائیل، به ما گوش بده. ای که طایفۀ یوسف را همانند گلّۀ گوسفند راهنمایی می‌کنی و بر بالای فرشتگانِ نگهبان جلوس نموده‌ای، تجلّی فرما.

اِشعیا 63:11

آن‌ها روزهای گذشته، یعنی ایّام موسی بندۀ خداوند، را به‌خاطر آوردند و پرسیدند: «کجا است او که آن‌ها را با شبانان گلّه‌اش از میان دریا گذراند؟ کجا است او که روح مقدّس خود را در میان ایشان قرار داد؟

اِرمیا 14:17

خداوند به من دستور داد تا دربارۀ اندوه خودم با مردم صحبت کنم و بگویم: «باشد تا شب و روز از چشمانم اشک جاری شود و هیچ‌وقت از گریستن باز نایستم، چون قوم من به‌شدّت مجروح و عمیقاً آسیب دیده است.

اِرمیا 15:17

من وقت خود را همراه با سایر مردم، صرف خوشگذرانی و تفریح نکردم. در اطاعت از فرمان تو، تنها مانده انزوا گرفتم و بر خشم من افزوده شد.

اِرمیا 17:16

امّا ای خداوند، من هیچ‌وقت مصرّانه از تو نخواستم تا آن‌ها را دُچار مصیبت کنی، و من در آرزوی روزهای سیاه برای آن‌ها نبودم. خداوندا، تو این‌ را می‌دانی و از آنچه گفته‌ام آگاهی.

اِرمیا 22:5

امّا اگر از دستورات من اطاعت نکنید، در برابر شما سوگند یاد می‌کنم که این کاخ به ویرانه‌ای تبدیل خواهد شد. من، خداوند، چنین گفته‌ام.

اِرمیا 23:1

چه وحشتناک است داوری خداوند نسبت به حکمرانانی که قوم او را پراکنده می‌کنند و از بین می‌برند!

اِرمیا 23:2

یَهْوه، خدای اسرائیل، دربارۀ حکمرانانی که موظّف به مراقبت از مردم بودند، چنین می‌گوید: «شما از قوم من مراقبت نکرده‌اید؛ شما آن‌ها را پراکنده و از خود رانده‌اید. اکنون من شما را به‌خاطر شرارت‌هایی که مرتکب شده‌اید، مجازات می‌کنم.

اِرمیا 9:1

ای‌کاش سَرَم چشمۀ پُر آب، و چشم‌هایم جویباری از اشک بود، تا می‌توانستم روز و شب برای قوم خودم که کشته شده‌اند، بگریم.

سوگنامه 1:16

«به‌خاطر غم‌های خود می‌گریم و اشک از چشمانم جاری است. کسی نیست که مرا تسلّی دهد و جانم را تازه گرداند. دشمنانم پیروز گشته‌اند و برای فرزندانم آینده‌ای نیست.

سوگنامه 1:2

شب‌ها زارزار می‌گرید و اشکش قطره‌ قطره بر گونه‌هایش فرو می‌ریزد. از تمام عشاقش یکی هم برایش باقی نمانده است. متّحدانش به او خیانت کرده‌ همگی با او دشمن شده‌اند.

سوگنامه 1:9

لکّه‌ٔ ننگی بر دامنش بود، ولی او به عاقبت خود نمی‌اندیشید. سقوط او وحشتناک بود و کسی نبود که او را تسلّی دهد. دشمنانش پیروز شدند و او در حضور خداوند زاری می‌کند و رحمت می‌طلبد.

سوگنامه 2:18

ای اورشلیم، بگذار تا دیوارهایت با صدای بلند در حضور خداوند گریه کنند! شب و روز اشک تو مثل رودی جاری گردد و دیدگانت از گریه آرام نگیرند!

سوگنامه 3:48

به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاری است.

حزقیال 24:16

«ای انسان فانی، می‌خواهم که با یک ضربه، نورچشمی تو را بگیرم، امّا تو نباید ماتم بگیری و یا گریه کنی و اشک بریزی.

حزقیال 34:31

خداوند متعال چنین می‌گوید: «شما گوسفندان چراگاه من هستید و من خدای شما.»

حزقیال 36:38

همان‌طور که شهر اورشلیم در گذشته در روزهای عید از گوسفندان قربانی پُر می‌شد، شهرهای ویران و متروک هم از جمعیّت پُر خواهند گشت. آنگاه همه خواهند دانست که من خداوند متعال هستم.»

حزقیال 9:4

و به او گفت: «از میان شهر اورشلیم بگذر و بر پیشانی کسانی‌ که به‌خاطر انجام پلیدی‌هایی که انجام می‌شود آه و ناله می‌کنند، نشانه‌ای بگذار.»

مَلاکی 2:2

خداوند متعال می‌فرماید «اگر به کلام من گوش ندهید و احترام مرا به‌جا نیاورید، به‌جای این‌که شما را برکت بدهم، لعنت خواهم کرد. درحقیقت از همین حالا من شما را لعنت کرده‌ام، زیرا کلام مرا در دل خود جا نمی‌دهید.

۱سموئیل 15:11

«از برگزیدن شائول به پادشاهی متأسف هستم، او از من روی‌گردان شده و از فرمان‌های من سرپیچی کرده است.» سموئیل برآشفت و تمام شب به درگاه خداوند نالید.

۱سموئیل 15:35

سموئیل دیگر شائول را تا روز مرگش ندید، ولی همیشه به‌خاطر او غمگین بود و خداوند از این‌که شائول را به مقام سلطنت اسرائیل برگزیده بود، پشیمان بود.