Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




اِرمیا 13:16 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

16 یَهْوه، خدای خود را تکریم کنید، قبل از این‌که او روزگار شما را تیره کند و شما بر فراز کوه‌ها بلغزید؛ قبل از آنکه او، نوری را که در انتظارش هستید به ظلمت مبدّل کند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

16 یهوه خدایتان را جلال دهید، پیش از آنکه تاریکی پدید آورد، و پاهایتان بر کوههای تاریک بلغزد؛ و آنگاه که به امیدِ نور نشسته‌اید، آن را به تاریکیِ غلیظ بَدَل ساخته، به ظُلَمات تبدیل کند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

16 برای یهوه خدای خود جلال را توصیف نمایید قبل از آنکه تاریکی را پدید آورد و پایهای شما بر کوههای ظلمت بلغزد. و چون منتظر نور باشید آن را به سایه موت مبدل ساخته، به ظلمت غلیظ تبدیل نماید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

16 یهوه خدای خود را احترام نمایید، پیش از آنکه دیر شود، قبل از آنکه ظلمتی را پدید آورد که نتوانید راه خود را بر روی کوهها بیابید؛ پیش از آنکه نوری را که انتظار می‌کشیدید به تاریکی مرگبار و سهمگین تبدیل نماید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

16 خداوند، خدای خود را تکریم کنید، قبل از اینکه او روزگار شما را تیره کند و شما بر فراز کوه‌ها بلغزید، قبل از آنکه او، نوری را که در انتظارش هستید به ظلمت مبدّل کند.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

16 برای یهوه خدای خود جلال را توصیف نمایید، قبل از آنکه تاریکی را پدید آورد و پایهای شما بر کوه‌های ظلمت بلغزد. و چون منتظر نور باشید، آن را به سایه مرگ تبدیل ساخته، به ظلمت غلیظ تبدیل نماید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




اِرمیا 13:16
36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

آن روز در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود، و ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن‌ را بپوشاند.


برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل‌و‌زنجیر به سر می‌برند،


آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل‌و‌زنجیر آزاد کرد.


نام پُرجلال خداوند را بستائید؛ خداوند را در شکوه قدّوسیّتش بپرستید.


امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛ و ما را در تاریکی کامل رها نمودی.


خداوند به موسی گفت: «دست خود را به‌طرف آسمان بلند کن و تاریکی غلیظی که بتوان آن‌ را احساس کرد، سرزمین مصر را فرا خواهد گرفت.»


امّا راه مردم شریر مثل شب، تاریک است. آن‌ها لغزش می‌خورند امّا علّت آن‌ را نمی‌دانند.


حتّی اگر سال‌های زیادی زندگی کنید، از همه‌ٔ آن‌ها لذّت ببرید، امّا این را نیز به یاد داشته باشید که روزهای تاریک بسیاری در پیش رو خواهید داشت؛ پس هرچه پیش بیاید نهایتاً بیهودگی است.


وقتی آن روز برسد، آن‌ها مثل دریای خروشان بر اسرائیل هجوم خواهند آورد. به این سرزمین بنگرید! همه‌جا تیرگی و فلاکت است. تاریکی و ظلمت بر نور چیره شده است.


مثل آدم‌های کور، کورکورانه حرکت می‌کنیم. در آفتاب ظهر می‌لغزیم، گویی که شبی تاریک است و یا در ظلمت دنیای مردگان هستیم.


مردم می‌گویند: «ما اکنون می‌دانیم چرا خداوند ما را از دست کسانی‌ که به ما ظلم و جور روا می‌دارند، خلاصی نمی‌دهد. ما در انتظار نور هستیم تا بتوانیم راه خود را پیدا کنیم، امّا تمام راه‌ها تاریک است.


تیرگی و ظلمت بر سایر ملّت‌ها سایه خواهد افکند، امّا نور خداوند بر تو خواهد تابید، و روشنایی حضور او با تو خواهد بود.


و چه بر زمین، جز زحمت و تیرگی ترسناکی که در آن افتاده‌اند، چیز دیگری نخواهند دید.


خداوندا، آیا یهودا را کاملاً طرد کرده‌ای؟ آیا از مردم صهیون نفرت داری؟ چرا چنان ضربه‌ای به ما وارد کردی که نمی‌توان علاجی برای آن پیدا کرد؟ ما در انتظار صلح بودیم، ولی خبری به ما نرسید؛ ما امید شفا داشتیم، ولی وحشت نصیبمان شد.


آن‌ها به من بی‌اعتنایی کردند، گرچه من ‌آن‌ها را از مصر نجات دادم و آن‌ها را در بیابان و چاله‌های شنی، سرزمینی خشک و خطرناک، جایی که کسی در آن زندگی نمی‌کند و حتّی هیچ‌کس از آنجا گذر نیز نخواهد کرد، رهبری کردم.


راه‌های آن‌ها لغزنده و تاریک است. آن‌ها خواهند لغزید و خواهند افتاد. من آن‌ها را دچار مصیبت خواهم کرد. زمان مجازات نزدیک است. من، خداوند، چنین گفته‌ام.


به زمین نگاه کردم، بایر و ویران بود؛ به آسمان نگریستم، ‌در آن نوری نبود.


«قوم من مانند گوسفندانی هستند که شبانانشان گذاشتند در کو‌ه‌ها گُم شوند. آن‌ها مانند گوسفندان سرگردان هستند و از یک کوه به کوه دیگر می‌روند، و فراموش کرده‌اند خانه‌یشان کجا است.


پس من کاری می‌کنم که این مردم بلغزند و بیفتند. پدران و پسران، دوستان و همسایگان، همه با هم خواهند مُرد.»


ما امید داشتیم زمان صلح و شفا برسد، امّا بی‌فایده بود. به‌عوض آن وحشت به ما روی آورد.


آن‌قدر برای کمک انتظار کشیدیم که چشمان ما تار شدند. ولی انتظار ما بیهوده بود، زیرا قومی به یاری ما نیامد.


بنابراین دل‌ها آب می‌شوند و بسیاری در همۀ دروازه‌هایشان خواهند افتاد، من شمشیر درخشنده را داده‌ام. آه، آن چون آذرخش می‌درخشد و برای کشتار آماده گشته است.


همان‌گونه که شبانان از گوسفندان خودشان مراقبت می‌کنند و آن‌ها را که پراکنده شده‌اند، دوباره دور هم جمع خواهم کرد، من آن‌ها را از تمام مکان‌هایی که در آن روز مصیبت‌بار پراکنده شده‌اند، به دور هم جمع خواهم کرد.


این زمین دیگر سخنان تمسخرآمیز ملّت‌ها را نخواهد شنید و نیشخند قوم‌های دیگر را مشاهده نخواهد کرد. این زمین دیگر فرزندان خود را غارت نخواهد کرد.» خداوند متعال سخن می‌گوید.


آن روز، روز تاریکی و ظلمت، روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است. سپاه نیرومندی همچون سیاهی شب کو‌ه‌ها را می‌پوشاند. آن لشکر چنان عظیم و قوی است که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است و بعدازاین هم دیده نخواهد شد.


«زیرا من هستم که کو‌ه‌ها را ساختم، باد را به‌وجود آوردم، از افکار پنهانی انسان آگاه هستم، روز را به شب تبدیل می‌کنم و بر بلندترین کو‌ه‌ها قدم می‌زنم. نام من یَهْوه، خدای متعال، است.»


وای به حال شما که در آرزوی فرارسیدن روز خداوند هستید! آن روز چه فایده‌ای برای شما خواهد داشت؟ زیرا در آن روز تاریکی را خواهید دید، نه روشنی را.


خداوند متعال می‌فرماید «اگر به کلام من گوش ندهید و احترام مرا به‌جا نیاورید، به‌جای این‌که شما را برکت بدهم، لعنت خواهم کرد. درحقیقت از همین حالا من شما را لعنت کرده‌ام، زیرا کلام مرا در دل خود جا نمی‌دهید.


عیسی به آنان پاسخ داد: «فقط تا زمانی کوتاه نور با شما است. تا وقتی این نور با شما است راه بروید، مبادا تاریکی شما را فراگیرد. کسی‌ که در تاریکی راه می‌رود، نمی‌داند به کجا می‌رود.


آنگاه یوشع به عخان گفت: «فرزندم، یَهْوه، خدای اسرائیل را تجلیل و تمجید کن و راست بگو که چه کرده‌ای. چیزی از من پنهان نکن.»


و همچنین «سنگی است که آن‌ها را می‌لغزاند و صخره‌ای است که روی آن خواهند افتاد.» آری، آن‌ها لغزش می‌خورند زیرا از کلام خدا سرپیچی می‌کنند، چنان‌که از پیش مقدّر شده بود.


شما باید مجسمه‌های موش‌ها و دُمل‌ها را که سرزمین شما را ویران می‌کنند، بسازید. و خدای اسرائیل را تکریم نمایید؛ شاید او از تنبیه شما، خدای شما و سرزمین شما دست بردارد.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ