آنان از اطاعت امتناع ورزیدند و همۀ کارهایی را که انجام داده بودی، فراموش کردند. ایشان معجزاتی را که انجام داده بودی، فراموش کردند. در غرور خودشان رهبری برگزیدند تا ایشان را به بردگی در مصر بازگرداند. امّا تو خدایی بخشنده هستی. تو دلسوز و مهربان و دیرخشم هستی. رحمت تو عظیم است؛ تو ایشان را ترک نکردی.
خداوند گفت: «من تمام شکوه خود را از پیش روی تو میگذرانم و من نام مقدّس خود را به تو اعلام میکنم. من، خدا هستم، و بر هرکه برگزینم، رأفت و رحمت نشان خواهم داد.
از محبّت بیپایان خداوند سخن خواهم گفت؛ او را بهخاطر آنچه برای ما انجام داده، سپاس خواهم گفت. او قوم اسرائیل را بهخاطر رحمت و محبّت پایدار خود به فراوانی برکت داده است.
پس دعا کرد و گفت: «ای خداوند، آیا وقتی در وطن خودم بودم، نگفتم که چنین خواهی کرد و آیا به همین دلیل نبود که میخواستم به تَرشیش فرار کنم؟ من مطمئن بودم که تو کریم، رحیم، دیرغضب و پُر از محبّت هستی و همیشه حاضری که از مجازات مردم منصرف شوی.
امّا، ای برادران محبوب در خداوند، ما موظّفیم همیشه خدا را بهخاطر شما شکر کنیم، زیرا خدا شما را بهعنوان اوّلین ایمانداران برگزید تا بهوسیلۀ روحالقدس، شما را پاک گرداند و از راه ایمان به حقیقت نجات یابید.
خدا ما را نجات داد و به یک زندگی مقدّس دعوت کرد و این در اثر کارهای ما نبود، بلکه بر طبق نقشۀ خود خدا و فیضی است که او از ازل در شخص مسیح عیسی به ما عطا فرمود.