15 ओहैसे तुसब रोम सहरमे भेल लोकसबके सेहो सुसमाचार परचार करैके हमरा खुब इक्छाछै।
तै खातिर खेतके मालिकके परथना कर, उ आपन बाली काटैले जनसब पठादेतौ।”
यि जनी जे कुछ करे सक्तियै ओह्या करल्कै। यि हमर देह गारैसे पैहनैये गमकौवा अतर लग्याके तैयार कैने छै।
येसु ओइसबके कहल्कै, “हमर खाइबला चिज यि चियै, जे हम आपन पठाबैबलाके इक्छा बमोजिम करनाइ आ ओकर काम पुरा करनाइ चियै।
महज पावल कहल्कै, “तुसब कथिले काइनके हमर मनके तोरैचिही? हम त यरुसलेममे बन्हाइले मातर नै, महज हम त परभुके लेल मरैयोले तैयार चियै।”
सुनाइबला लोकके नै पठाइतै उ कनङके परचार करतै? जनङ पबितर धरमसास्तरमे लिखल छै कि, “सुसमाचार परचार करैबलाके टाङ कतहेक सुन्दर!”
सकभर सबकोइसङे मिल-जुइलके रह।
दोसर कोइके सुरु करल जगमे घर बनाबैबला जखा हम नै चियै महज खिरिस्टके बारेमे कहियो नै सुनल ठाममे सुसमाचार परचार करनाइ हमर उतकट इक्छाछै।
यदि यि काम हम आपन इक्छासे करैचियै त, हम आपन इनाम पाबतियै। महज परमेस्वर हमरा यि कामके जिम्मेबारी देलाके कारनसे हम आपन करतब समैझके यि काम पुरा करैचियै।
यदि तोरासबके दैके इक्छा छौ त, तोरासबसङे जे छौ, ओहैमेसे देल परमेस्वर सुइकार करैछै, महज तोरासबसङे नै भेल चिज परमेस्वर नै माङैछै।