10 तकरबाद हम पबितर आत्मासे भरपुर भेलियै आ स्वरगदुत हमरा बरका आ उच पहारमे ल्यागेलै। तब स्वरगदुत हमरा स्वरगमे रहैबला परमेस्वरसे निचा दिसन खसैत पबितर सहर यरुसलेम देखाइल्कै।
महज जब उसब पानीसे बाहर निकललै तखुन्ते परभुके आत्मा फिलिपके दोसर जगह ल्यागेलै आ उ मुन्सी फिलिपके फेनो नै देखल्कै। उ खुसीसे गद-गद हैत आपन बाटमे बरहैत गेलै।
महज स्वरगके यरुसलेम सारा स्वतन्तर छै आ अपनासब स्वतन्तर यरुसलेम माँ के बेटा-बेटीसब चियै।
परभुके दिनमे हम पबितर आत्मासे भरलछेलियै आ हमर पछा दिसन एकटा तुरहीके जखा अबाज हम अनङ कहैत सुनलियै।
महज मन्दिर बाहरके अङनाके नै नाप कथिलेकी उ त गैर-यहुदी लोकसबके देलगेलछै आ उसब बयालिस महिनातक पबितर सहरके लतम-लत करतै रहतै।
तब हम पबितर आत्मासे भरलियै आ स्वरगदुत हमरा उजार जगहमे ल्यागेलै। ओते हम लाल रङके जानबरके उपरमे एकटा जनीके बैठल देखलियै। उ जानबरके सातटा मुरी आ दसटा सिङ छेलै आ ओकर पुरे देहमे परमेस्वरके निन्दा करैबला नामसब लिखल छेलै।
तब हम परमेस्वरसे बरके लेल कनिया जखा सिङगार-पटार करल, अरथात पबितर सहर, लया यरुसलेम, स्वरगसे निचा आबैत देखलियै।
जे जित्तै, तकरा हम आपन परमेस्वरके मन्दिरके एकटा खम्हा बनाइबै आ ओतेसे उ कहियो नै बाहर निकल्तै। हम ओकरामे परमेस्वरके नाम आ हमर परमेस्वरके सहरके नाम अरथात स्वरगसे निचा आबैबला यरुसलेम लिख्बै तब ओइमे हमर आपन लया नाम सेहो लिख्बै।’
हम तुरन्त परमेस्वरके आत्मासे भरलियै। स्वरगमे एकटा सिंहासन रहै आ ओइमे एक गोरा बैठल छेलै।