14 उसब थुमाके बिरोधमे लराइ करतै महज थुमा आपनसङे बोल्याल, छानल आ बिस्बास योग्यसबके ल्याके ओकरासबके जित्तै कथिलेत उ परभुसबके परभु आ रजासबके रजा चियै।
अन्तमे येसु कहल्कै, “नौता पैल्हासब त बहुतो छै, महज चुनलगेलसब थोरबेहेक छै।”
तैपर रजा ओइसबके जबाफ देतै, ‘साँचे हम तोरासबके कहैचियौ कि, जे कुछो तुसब यि भाइसबमेसे सबसे छोटके लेल करलिही, उ हमरे करलिही।’
तखने येसु ओइसबलग आइबके कहल्कै, “स्वरगके आ पिरथिबीके सब अधिकार हमरा देल गेल छै।
तुसब हमरा नै चुनलिही, महज हम तोरासबके चुनलियौ। आब जो आ सबदिन रहैबला फल फराइहे कैहके हम तोरासबके चुनलियौ। तहैलेल तुसब हमर नाममे पितासे जे कुछ माङबिही उ तोरासबके देतौ।
तोरासबके सेहो ओकरेसबकेसङे येसु खिरिस्टके लोक हैले बोलाइनेछौ।
जकरा जकरा परमेस्वर पहिनेसे चुनल्कै, उ ओकरासबके बोलेबो करल्कै। जकरा बोलेल्कै ओकरासबके आपन नजरमे धरमी ठहरेल्कै। जकरा जकरा धरमी ठहरेल्कै, ओकरासबके आपन महिमामे सहभागी सेहो करेल्कै।
यि सब बात हैतोपरभी अपनासबके परेम करैबला खिरिस्टे दुवारा हमसब यि सब चिज उपर बरका जित पाबनेचियै।
तब सन्सारके अन्त हेतै। तैबखत सब सासन, अधिकार आ सक्तीके नास कैरके खिरिस्ट आपन पुरे राज परमेस्वर पिताके सोइपदेतै।
परमधन्य परमेस्वर जे सारा सक्तीके मालिक, रजा सबके रजा आ परभु सबके परभु चियै, वह्या परभु येसु खिरिस्टके ठिक समयमे फेनो पठेतै।
सैनिक सेबामे भरती भेल लोक औरो धन्धा नै करैछै, कथिलेत ओइसबके उदेस्य आपन सेनापतीके खुस करनाइ रहैछै।
महज तुसब त परमेस्वरके छानल जन, राजकिय पुजारी, पबितर जाती, निजी परजा चिही। उ तोरासबके अन्हारसे ओकर अचमके इजोतमे आनल्कौ, ताकी तुसब ओकर आस्चरजके कामसबके घोसना करैले सक।
बिस्बास योग्य साक्छी आ मिरतुसे सबसे पहिन्का बेर जिबित भेल सन्सारके रजा सबके रजा, येसु खिरिस्टके तरफसे तोरासबके अनुगरह आ सान्ती मिले। उ अपनासबके परेम करैछै आ आपन लहुसे अपनासबके पापसे छुटकरा देनेछै।
उसब आपन गबाही दैबला काम ओरेलाकेबाद नरकसे निकैलके एल उ जानबर ओकरासबसे लराइमे जितके ओकरासबके जानसे माइरदेतै।
उसब अचमके चेन्हा देखाइबला आत्मासब चियै। उसब पिरथिबीके जम्मे रजासब लग जाइछै आ सरबसक्तिमान परमेस्वरके महान दिनमे जुध करैले ओकरासबके जमा करैछै।
तोरा जे कस्ट परेबलाछौ ओइसे नै डरा। तोहर बिस्बास जाँचके लेल सैतान तोरासबमेसे कतेक लोकके जहलमे ढोकतौ। अहिनङ कैरके तोरासबके दस दिनतक कस्ट सहैले परतौ। तु मिरतु तक हमरमे बिस्बास करैले नै छोर। तब हम तोरा जिबनके मुकुट देबौ।’
हमरा थाहछै, तुसब सैतानके सिंहासन भेल ठाममे रहैचिही, तैयो तुसब हमर नाममे अस्थिर रहैचिही। तुसब हमर भक्त चिही आ हमरा बिस्बास करैले नै छोरनेचिही से हमरा थाहछै। हमर बिस्बासी साक्छी एन्टिपास सैतान रहैबला ठाममे मारलगेलै, ओहु समयमे बिस्बास करैले नै छोरलिही।
जे जित्तै, हम ओकरा हमर सिंहासनमे हमरसङे बैठैले हक देबै, जनङ हम जितलियै आ आपन पितासङे ओकर सिंहासनमे बैठल चियै।’